دینامیک پیوسته ابن سینا در مقابل دینامیک گسسته ارسطو

ارسطو در حوزه حرکتهای زمینی (تحت‌القمر)، برای تبیین حرکت طبیعی از مفهوم میل طبیعی استفاده کرده، برای حل مسیله حرکت قسری نظریه جذب را ارایه داده و در حوزه حرکتهای آسمانی (فوق‌القمر) برای حل مسیله حرکت دایمی دورانی افلاک به راه‌حلی متمایز از نظریه جذب متوسل شده است. از اینرو، نظریه دینامیک ارسطو نظریه‌یی گسسته است و حرکتهای زمینی طبیعی، حرکتهای قسری و حرکتهای سماوی، از قوانین مستقل و جدا از هم پیروی میکنند. اما ابن سینا، ضمن نقد و بررسی دینامیک ارسطو و راه‌حلهای یحیی نحوی، تلاش کرده مشکلات دینامیک ارسطویی در حرکتهای زمینی و آسمانی را حل کند. او با ارایه نظریه واحدی بنام «نظریه میل»، دینامیک پیوسته‌یی را تشریح میکند که بر اساس آن حرکتهای زمینی و آسمانی با مفهوم و قوانین واحدی تبیین میشوند. این ابتکار ابن سینا به این دلیل اهمیت دوچندان دارد که مورخان غربی این امر، یعنی دینامیک پیوسته را محصول دوره رنسانس میدانند در حالیکه ابن سینا در ارایه این نظریه پیشتاز بوده است و از طریق ترجمه لاتین کتاب شفاست که این نظریه به جان بوریدان، آلبرت ساکسونی و گالیله رسیده است.