«دیگری» و «تفرد» در فلسفه ملاصدرا

مسئله «دیگری» در فلسفه غرب نخستین‌بار توسط ایمانوئل لویناس و بعنوان موضوع و کلیدواژه اصلی فلسفه او مطرح شد. کارکرد این مسئله در توجیه بسیاری از اصول اخلاقی انکارناپذیر است و بنظر میرسد عمده مشکلات و معضلات کنونی در روابط اجتماعی و بین‌المللی با نظر عمیق در این مسئله قابل حل باشد. بنظر میرسد گرچه این بحث، در دوران معاصر شکل گرفته اما بسیاری از آراء و اندیشه‌های فلسفی متقدم توان پاسخگویی به مسائل در اینباره را دارند که ازجمله میتوان به نظام فلسفی ملاصدرا اشاره کرد که متشکل از مبانی و اصولی است که بر پایه» تفکر وجودشناسانه او بنا شده است. بکارگیری مبانی حکمت متعالیه در متن زندگی بعنوان روشی برای زیستن، دست‌کم حامل تغییراتی در نگرش، برای ما خواهد بود. بعنوان مثال از کنار هم قراردادن چند اصل فلسفی همچون اصالت و تشکیک وجود در کنار نظریه» مظهریت موجودات، به تعریفی جدید از اصل «تفرد» دست خواهیم یافت. همچنین با مقایسه» اصل «فردیت» با اصل «وحدت وجود» صدرایی میتوان به نتایچ قابل توجهی در این بحث دست یافت

the other and individuation in mullā ṣadrā’s philosophy

the problem of other was propounded for the first time in western philosophy by emmanuel levinas and its efficiency in justifying several ethical principles is undeniable. moreover, it seems that the majority of present issues and complications in social and international relationships can be resolved through a profound consideration of this problem. this discussion has apparently been developed during the contemporary period; however, several early philosophical views and ideas are also capable of resolving the related issues. one of the early philosophical schools with such a potential is mullā ṣadrā’s school of thought, which comprises the principles that are based on his ontological thoughts. the employment of the principles of the transcendent philosophy as a method of living can at least lead to some changes in people’s worldviews. for example, by lining up some philosophical principles such as the principiality and gradation of existence and the theory of existents’ manifestation, a new definition can be provided for the principle of individuation. moreover, through a comparison of the principle of individuation with the sadrian oneness of being, a number of noteworthy conclusions can be derived from this discussion.