وحی از دیدگاه صدرالمتالهین

صدرالمتالهین معتقد است چون وظیفه‌ نبی ابلاغ وحی به مردم و هدایت آنهاست، وحی باید با جزئیات و در قالب گزاره‌های زبانی بیان شود تا برای مردم قابل درک و استفاده باشد. الفاظ وحی نیز همانند معانی آن، باید از عالم عقلی نازل گردد. همانگونه که وحی نازل میشود، نبی برای دریافت آن باید به عوالم بالایی عروج کرده، وحی را دریافته و همراه وحی به عالم طبیعت بازگردد. گاهی نزول وحی همراه با روِیت حسی مَلَک حامل وحی است؛ در اینصورت مشاهده‌ فرشته‌ وحی در عالم مثال رخ داده و تنزل فرشته‌ وحی بمعنای جدایی از مقام قرب الهی نیست، بلکه رقیقه‌یی از وجود او در قوای ادراکی نبی متمثل میشود.

Revelation in Mullā Ṣadrā’s View

Mullā Ṣadrā believes that, since a prophet’s duty is to transmit revelations to people and guide them, they must be expressed in detail within the framework of verbal propositions so that they are comprehensible and usable by people. The words comprising a revelation, similar to their meanings, should have been descended from the intellectual world. When a revelation is sent, the prophet must ascend to higher worlds to receive it and, then, return to the natural world carrying the revelation. Sometimes the descent of revelation is accompanied with the sensual observation of the angel carrying it. In this case, the observation of the angel has occurred in the world of Ideas and the descent of the angel carrying revelation does not indicate separation from the station of divine proximity; rather, a small part of their existence is conceived by the prophet’s perceptive faculties.