بررسی و تحلیل برخی تأملات تأویلی ملاصدرا در کتاب و سنت

ملاصدرا در هستی شناسی خود بر آنستکه هر چیز علاوه بر ظاهر خود، دارای باطنی است بگونه ایکه ظاهر و باطن، دو مرتبه یک شی‌ء محسوب می گردند. وی تفسیر را مربوط به ظاهر امور و تاویل را مربوط به باطن امور می داند.در اندیشه ملاصدرا، هر گونه شناختی که توجه به باطن امور نداشته باشد، سطحی و غیر واقعی قلمداد می گردد. ملاصدرا از تاویل بعنوان کلیدی برای کشف افقهای پنهان هستی استفاده کرده است. او برای هر چیز تاویلی قایل است و خاستگاه این برداشت خود را چیزی جز قرآن کریم نمی داند.وی براین اساس نه تنها در خصوص آیات قرآنی دست به تاویل زده، بلکه در شرح اصول کافی و دیگر آثار خود به تاویل سخنان معصومین علیه الاسلام نیز پرداخته است.نگارنده در این مقاله ضمن بیان برخی تاملات تاویلی ملاصدرا درباره قرآن و احادیث و روایات، به بررسی و تحلیل کارکرد تاویل در اندیشه وی پرداخته است.