معمای کاتبی در پرتو حکمت متعالیه

ارائه گزارشی از انتقادها و نقد و بررسی آنها ، نکات فراوانی را در روش شناسی و معرفت شناسی منطقدانان آشکار می کند . تاملات و ژرف نگریهای منطقدانان درباره نسبت و نقد قواعد استنتاجی مبتنی بر آن و نیز ارزیابی کارایی نسبت ،‌ بصورتهای متفاوتی بروز می کند . نقدهای مفهومی به مفهوم سازی جدید می انجامد و نیز مثال نقضی بر قواعد استنتاجی ، خود قواعد را تقویت کرده و در برخی موارد منجر به کشف قواعد جدید می شود . برخی از این انتقاد ها نیز در تاریخ منطق بصورت معماهای منطقی مشهور می شوند و در سیر تاریخی خود ، جوابها و انتقادات متعددی می یابند که صورت شبهه را تقویت می کنند مانند معمای کاتبی . این انتقادات ناظر به مسائل و مشکلاتی مربوط به قلمرو نسبت هستند که اگر آن مسائل کشف شوند پژوهشهای قبلی ، که خود مرهون مسائلی هستند ، در یک خط و سیر پژوهشی استمرار می یابند . چنین پژوهشهایی در قالب تاملات و انتقادات منطقی ،‌ عملا فوائد غیر قابل انکاری دارند .