روش‌شناسی تاویل در اندیشه فیض کاشانی با تاکید بر نقش وجودشناسی در آن

تاویل نزد فیض کاشانی، رهیافتی برای رسیدن به باطن و عمق معناست. او انکار تاویل را نشانی از قشریگری و جمود بر ظواهر میداند. نگاشته‌های وی بخصوص دو کتاب عین‌الیقین‌ ‌و اصول‌المعارف‌ ‌و همچنین رساله میزان‌القیامه‌ ‌از جایگاه والای وجودشناسی در نیل به اسرار و رموز معارف دین خبر میدهد. تاویل‌پژوهی فیض مبتنی بر اندیشه‌های فلسفی عرفانی اوست. او وجودشناسی را همچون پنجره‌یی میداند که از دریچه آن باید وسعت معارف وحیانی را نظاره نمود. نگارنده معتقد است رساله الانصاف‌ ‌رساله‌یی است که روش‌شناسی فیض در نیل به تاویل را نشان میدهد؛ بعلاوه حکایت مولف است در چگونگی وصولش به حقیقت. التزام به حکمت نظری و عملی، شرح صدر، فراخی حوصله و حق طلب بودن از شرایطی است که در نظر این حکیم عارف، رسیدن به تاویل را برای آدمی امکانپذیر میکند.