رویکرد مجلس شورای اسلامی و مناقشه هسته‌ای ایران – آمریکا

براساس قانون اساسی ایران، سلسه مراتب قدرت در تصمیم‌ گیری مسائل سیاست خارجی شامل رهبری، قوه مجریه و مجلس شورای اسلامی بوده و شورای عالی امنیت ملی، شورای نگهبان و وزارت امور خارجه نیز با لحاظ تاثیر سایر منابع غیررسمی اهمیت زیادی دارند. مناقشه هسته‌ای یکی از مهمترین موضوعات سیاست خارجی ایران- آمریکا است. بنابراین، سوال اصلی پژوهش حاضر این است: چه عواملی در تعیین رویکرد مجلس در مناقشه هسته‌ای ایران- آمریکا اثرگذار هستند؟ در پاسخ به آن، فرضیه مطرح این است: « نقش مجلس در تصمیمات هسته‌ای تابعی از، قرابت جناحی اکثریت آن با دولت، رویکرد رئیس مجلس و شرایط داخلی و بین‌المللی است». یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، مجلس در برخی دوره‌ها از سیاست‌ خارجی دولت دنباله‌روی، در مواقعی همراهی و در نهایت تلاش کرده جایگاهی تصمیم‌ساز و تعیین‌کننده خط و مشی داشته باشد». به نظر نویسندگان، نظریه گراهام آلیسون که بر عوامل تاثیرگذار داخلی در تصمیم‌گیری سیاست خارجی تاکید دارد، رویکرد مناسبی برای این موضوع است. همچنین، این پژوهش از روش تبیینی و با استفاده از اسناد و منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی موضوع مورد نظر را بررسی کرده است.