بررسی تطبیقی حرج منجر به صدور مجوز سقط درمانی در حقوق ایران و کشورهای حوزه اسکاندیناوی

حرمت ﺳﻘﻂ ﺟﻨﯿﻦ از اﺣﮑﺎم اوﻟﯿﻪ و ﻣﺴﻠﻤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻣﺎت ﮐﺘﺎب و ﺳﻨﺖ ﺑﺎﻟﺼﺮاﺣﻪ ﺑﺮ آن دﻻﻟﺖ دارﻧﺪ، وﻟﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﺣﮑﻢ اوﻟﯿﻪای در ﻓﺮض ﻋﺮوض ﻋﻨﺎوﯾﻦ ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ، ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﻮده و اﻣﮑﺎن ﺟﻮاز ﺳﻘﻂ وﺟﻮد دارد. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺳﻘﻂ ﺟﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪه ﺧﯿﻠﯽ از ﻓﻘﻬﺎ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﺮﯾﺢ ﻗﺮآن ﮐﺮﯾﻢ، ﺣﺮام اﺳﺖ، وﻟﯽ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻋﻨﻮان اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع، ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﻃﺮح ﻋﻨﻮان ﺟﺪﯾﺪ ﺳﻘﻂ درﻣﺎﻧﯽ، ﺣﮑﻢ ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﺟﺪﯾﺪی ﺑﺮای ﺳﻘﻂ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪ و در ﻣﻮارد وﯾﮋه آن را روا داﻧﺴﺖ. ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ اﺣﮑﺎم، ﺳﻘﻂ درﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﯾﺠﺎد ﺣﺮج ﺑﺮای ﻣﺎدر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﭼﺎﻟﺶ، ﻓﺮاروی ﺣﻖ ﺑﺮ ﺣﯿﺎت ﺟﻨﯿﻦ ﻗﺮار دارد. ﺗﻮﻟﺪ ﻓﺮزﻧﺪان دارای اﺧﺘﻼﻻت ﺟﺴﻤﯽ و رواﻧﯽ ژﻧﺘﯿﮑﯽ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﺠﺎد ﻣﺸﮑﻼت ﻋﺪﯾﺪه ﻣﺎﻟﯽ، رواﻧﯽ و رﻓﺘﺎری ﺑﺮای ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎی درﮔﯿﺮ، ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ را ﻧﯿﺰ ﺑﺮای دوﻟﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد، ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺎس، ﺳﻘﻂ درﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ راﻫﮑﺎر ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪای و اﺳﻨﺎدی در ﺻﺪد ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال اﺳﺖ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﺎ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮی از ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﻗﻮاﻋﺪ ﻓﻘﻬﯽ و ﺗﻄﺒﯿﻖ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﻣﻘﺮرات ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺳﻘﻂ درﻣﺎﻧﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﺣﻮزه اﺳﮑﺎﻣﺪﯾﻨﺎوی اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده و ﺧﻸﻫﺎی ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻘﺮرات اﯾﺮان را اﺻﻼح ﻧﻤﻮد؟ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﺑﺮﺧﻼف ﻣﻘﺮرات ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﮐﻪ درﺧﺼﻮص ﺑﺎرداریﻫﺎی ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ، ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ ﻋﻨﻒ، ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﺎرم و ﻧﻈﺎﯾﺮ آن ﺳﮑﻮت ﭘﯿﺸﻪ ﮐﺮده و اﺟﺎزه ﺳﻘﻂ درﻣﺎﻧﯽ در اﯾﻦ ﺧﺼﻮص را ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼت روﺣﯽ و رواﻧﯽ ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﺮای ﻣﺎدر ﺑﺎردار و ﮐﻞ ﺧﺎﻧﻮاده اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻧﺪاده اﺳﺖ، ﻣﻘﺮرات ﮐﺸﻮرﻫﺎی حوزه اﺳﮑﺎﻧﺪﯾﻨﺎوی ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ و اﺟﺎزه ﺳﻘﻂ ﺟﻨﯿﻦ در ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻮاردی ﺑﻪ ﺣﻞ ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺸﮑﻼت ﻓﻮق ﻣﺒﺎدرت ﻧﻤﻮده اند.