بعضی ویژگی‌‌های آوایی در تفسیر حدادی

دست ‌نویس شمارۀ 209 کتابخانۀ توپقاپی استانبول (کتابت شده در سال 455ق) نسخه‌ ای از تفسیر حدادی و از معدود نُسخ زبان فارسی است که واژه ‌ها در آن با اعراب کتابت شده است. از آن‌جا که در متون نثر محدودیت‌ های وزنی وجود ندارد، تلفظ واژه‌ها عموماً دقیق تر و مستندتر از متون نظم است. پیش‌تر، پژوهشگرانی چون صفری آق قلعه و حیدرپور نجف‌آبادی (تفسیر سور آبادی، 1396)؛ صادقی (الابنیه، 1389)؛ متینی (هدایه المتعلمین، 1344؛ تفسیری بر عشری...، 1352؛ اختیارات منظوم، 1353)، تلفظ ‌ها و ویژگی‌ های آوایی چنین نسخه‌هایی را گزارش کرده‌اند. مقالۀ حاضر، فهرست قریب به چهل ضبط کمیاب و نادر از نسخۀ توپقاپی است که با ضبط لغت نامه ‌ها تفاوت دارد و بدین جهت باید مورد توجّه قرار گیرند.

Some of the phonetic features of the Haddadi Commentary

The manuscript N. 209 at the Topkapi Sarai Library, Istanbul, (scribed in 455 H./1063) is a copy of the Haddadi Commentary and one of the few Persian manuscripts in which words are diacritically transcribed. Since there are generally no rhythmic restrictions in prose texts, the pronunciations of lexical items therein are commonly more precise and wellfounded than those in poetry books. Previously, Ali Safari Aq Qaleh and Neda Heidarpour Najafabadi (Tafsire Surabadi, 1396 S.); Ali Ashraf Sadeqi (AlAbniya, 1389 S.); and particularly, Jalal Matini (Hedayat alMota’allemin, 1344 S., Tafsiri bar oshri…, 1352 S. Ekhtiarate manzum, 1353 S.), have reported pronunciations and phonetic features in such books. The present article sets forth a list of nearly forty rare recorded pronunciations in the Topkapi MS, which differ from their recorded forms in dictionaries; thus, they have to receive proper attention.