کسرۀ بدل از یای نکره، یک ویژگی گویشی رسم‌الخطی

در مقالۀ پیش رو به گرد‌آوری شواهد کاربرد کسره به‌جای یای نکره (گاه، یای انشاء) می‌پردازیم و می‌کوشیم که چگونگی ایجاد این خصوصیت در برخی متون، محدودۀ زمانی و مکانی این ویژگی و تاثیرات احتمالی آن در دستور زبان را بررسی کنیم. عوامل مختلفی در شکل‌گیری این ویژگی موثر بوده‌اند و ما آن را یک ویژگی‌ گویشی  ‌ رسم‌الخطی می‌دانیم. در بررسی فرایند ایجاد این پدیده، برخی خصایص رسم‌الخطی دست‌نویس‌های زبان فارسی و نیز دستگاه مصوّت‌های فارسی دریِ قدیم را مورد توجه قرار داده‌ایم و به یکی از خصائص گویشی هرات (و احتمالاً حوالی نیشابور) دست یافته‌ایم.