ارزیابی مولفه‎های معرفت ‎شناختی عصر روشنگری و تاثیر آنها برآرا ِ اقتصاددانان کلاسیک

قرون جدید دربردارنده نوع نگرش و انتخاب روش و تلاش‎های علمی و فلسفی دانشمندان و فیلسوفان و علمای علوم اجتماعی است که در پنج قرن اخیر صورت گرفته و از انباشته شدن آنها، نوعی معرفت‎ در خصوص پدیده‎ها به ‎وجود آمده است. از آنجا که وقوف بر ساختار و عناصر تشکیل‎دهنده این معرفت که در علوم اجتماعی و انسانی متجلی گردیده است، ضروری مطالعات معرفت‎شناسانه برای ادراک هرچه صحیح‎تر علوم مختلف و از جمله علم اقتصاد است، شناخت برخی مولفه‎های این معرفت‎شناختی، از قبیل ریاضی و مکانیکی دیدن جهان، تجربه‎گرایی، عقلانیت، علم‎گرایی، اومانیسم، قانون‎گرایی، آزادی، لذت‎گرایی و دنیاگرایی، در این مقاله جست‌و‎جو شده و با معرفی مهم‎ترین محورهای فکری و تحول‎آفرین مطروحه، در قرون هفدهم و هجدهم که عصر روشنگری نامیده شده، تلاش شده است تا حضور این مولفه‎ها در نگرش و آرا ِ اقتصاددانان مکتب کلاسیک تبیین شود. مقاله بر آن است که نگاه، روش، جهان‎بینی، واقع‎گرایی و سیاست‌گذاری‎‎های اقتصاددانان کلاسیک برای حل مسایل اقتصادی محیطی که در آن زندگی می‎کردند، تا حدود بسیاری وام‎دار مولفه‎های معرفت‎شناختی عصر روشنگری است؛ مقوله‎ای که لحاظ آن برای جامعه علمی اقتصادی کشور ما اهمیت بسیاری دارد.