هستی‌شناسی حکمت متعالیه و دانش سازمان و مدیریت

مقاله به بررسی عمیق فرضیات وجودشناسی در حوزه مدیریت می‌پردازد، به ویژه از منظر حکمت متعالیه. در این مقاله، نویسندگان به تاثیر این فرضیات بر دانش سازمان و مدیریت اشاره می‌کنند و بیان می‌کنند که مدیریت به عنوان یک ساختار اعتباری و نیز به عنوان تدابیر و مسئولیت‌های نشات گرفته از رفتارهای مدیریتی عینی تلقی می‌شود. این ساختار‌ها از طریق عقل نظری کشف و از طریق عقل عملی و اراده ساخته می‌شوند. نویسندگان  هستی شناسی فلسفه اسلامی را به مدیریت متصل کرده و بیان می‌کنند که می‌توان از فلسفه جهت شناخت مسائل سازمانی و اجتماعی بهره جست. فلسفه اسلامی به قوانین کلی می‌پردازد و رابطه آن با وجود را بررسی می‌کند. نویسندگان تاکید دارند که بررسی دقیق فرضیات بنیادی نظریه‌ها و اقدامات مدیریتی از منظر وجودشناسی فلسفه اسلامی اهمیت زیادی دارد. این امر می‌تواند به توسعه دانشی معتبر و بنیادین در حوزه مدیریت کمک کند که صرفاً به ساختارهای عملیاتی محدود نیست. مقاله سعی دارد تا نشان دهد که چگونه می‌توان با تفکر فلسفی عمیق‌تر، درک بهتری از مدیریت و سازمان را از منظر حکمت متعالیه به دست آورد و بر اهمیت بازنگری در این فرضیات بنیادی در توسعه دانش مدیریتی تاکید دارد. مقاله به چالش‌هایی که نظریات و شیوه‌های سنتی مدیریت با آن مواجه هستند اشاره می‌کند. با توجه به محدود بودن این نظریه‌ها در پاسخگویی به پیچیدگی‌های دنیای معاصر، نیاز به نگرشی نو در حوزه‌ی مدیریت که بر مبنای حکمت متعالیه است، احساس می‌شود. این چشم‌انداز می‌تواند چارچوب بهتری برای درک و مدیریت سازمان‌ها ارائه دهد. توجه به ابعاد معنوی و متعالی مدیریت می‌تواند به تقویت مسئولیت اجتماعی سازمان‌ها کمک کند. مدیران با درک عمیق‌تر از ارتباط میان انسان و جهان می‌توانند به روش‌های پایدارتر و اخلاقی‌تری برای هدایت سازمان‌ها برسند. از نکات برجسته مقاله، ادغام دانش قدیم و جدید است. مقاله پیشنهاد می‌کند که تلفیق اصول حکمت متعالیه با روش‌های مدرن مدیریتی می‌تواند راه‌حل‌های بدیع و کارآمدی برای مسائل پیچیده امروز ارائه دهد. نتیجه‌گیری مقاله بر این است که رویکرد  هستی شناسی فلسفی مبتنی بر حکمت متعالیه می‌تواند دیدگاهی جامع‌تر و عمیق‌تر در مدیریت ارائه دهد که به تعامل و هماهنگی بین ابعاد مادی و معنوی سازمان‌ها توجه بیشتری دارد. چنین رویکردی می‌تواند سازمان‌ها را به سمت تحقق اهداف عالی‌تر و انسانی‌تر سوق دهد و به شکلی نوین به چالش‌های مدیریتی پاسخ دهد.

ontology of transcendent theosophy and management and organization studies

management researchers have different ontological assumptions. critical analysis of these assumptions is necessary. this article discussed the possibility of influencing the ontology of transcendent theosophy (al-hikmat al-muta’āliyah) on the fields of organization and management studies. regarding the being of management, we are faced with two imaginary entities: the being of management, which is an imaginary category, and the addition of this category to duty, responsibility, and authority, which is abstracted from concrete examples of managerial behavior. these categories come into being following expedients that have been discovered by the theoretical wisdom, and to realize it, the practical knowledge along with the will, begins to forge imaginary in the name of management and organization. the requirement of such an imagination is formative intervention from the management position. management interventions that appear in behaviors and under various concepts are limited and distinct facts. these distinctions go back to the existence of behaviors and, according to mental analysis; they represent two dimensions, fundamental and non-fundamental. fundamental is the existence of objective behaviors and non-fundamental is the things that cause the formation of distinct concepts of behaviors. spirituality and stability in religious belief is a way to return to the fundamental fact, which leads to a superior perception and finally a return to the self-high national politics from a philosophical point of view.management knowledge is built upon diverse ontological assumptions, necessitating critical examination. this paper investigates the potential influence of transcendent theosophy (al-hikmat al-muta’āliyah) ontology on organizational and management studies.