کاربردشناسی هنجاری برندم در مقام آشکارسازی زمینۀ عقلانیت اجتماعی

کاربردشناسی هنجاری برندم در جهت تکمیل و رفع ایرادات نظریه‌های معناشناختی پیشین، معناداری زبان را بر حسب کارکرد آن در رویه‌های‌ عمل اجتماعی توضیح می‌دهد؛ با این فرض که آن دسته رویه‌های ‌عمل اجتماعی که صلاحیت زبانی‌شدن را می‌یابند، هنجارهایی را شکل می‌دهند که معنای عبارات زبانی را تعیین می‌کنند. حال این رویه‌های ‌عمل کدامند و طی چه سازوکاری محتوای هنجاری زبان را شکل می‌دهند و ملاحظات ما باید دربردارندۀ چه بینش‌هایی باشد تا بتواند آنها را صورت‌بندی کند، موضوعی است که برندم در آشکارساختن‌شان می‌کوشد. این هدف اولیه در راستای هدف عالی‌تر آشکارساختن زمینه و سازوکار عقلانیتی است که در رویه‌های ‌عمل اجتماعی ریشه دارد. دانش نظری که از این طریق صورت‌بندی می‌شود، عرصۀ تامل فراتر را می‌گشاید. زمانی که درمی‌یابیم معنای زبانی در کاربست اجتماعی، محصولی از روابط استنتاجی است، ماهیت پویا و وابسته به زمینۀ ارتباط و مراودۀ اجتماعی زبان آشکار می‌شود. این جستار در گام نخست، در صدد بیان مبانی و نحوۀ بسط این نوع کاربردشناسی در پیوند با استنتاج‌گرایی است و در گام بعد، ارزیابی منتقدانۀ آن را در نظر دارد. پرسش اصلی این است که برندم بر اساس کدامین مبادی و ساختار توضیح، عقلانیت ارتباطی ما را به نحوۀ کنش اجتماعی و سازۀ درونی آن مبتنی می‌داند. آیا این تمام عقلانیتی است که ما داریم و اگر چنین است، در حالی که او آشکارا هر نوع مرجع استعلایی را انکار می‌کند، آیا نقد و تصحیح آن، فراتر از زمینه، ممکن است.

brandom’s normative pragmatics in the place of explicating social rationality

brandom articulates a distinctive pragmatic theory of meaning, closely linked with sellars’ inferentialism, which he refers to as normative pragmatics. this theory addresses the limitations of previous semantic frameworks by clarifying the meaning of language through its application in social practices. it posits that the social practices qualifying as linguistic practices establish the norms that govern the meaning of linguistic expressions.brandom examines these practices and the mechanisms by which they shape the normative content of language, aiming to elucidate how specific vocabulary conveys particular semantic meanings. the scorekeeping activities attributed to language users imbue utterances with significance. this endeavor aligns with a broader mission to elucidate the context and mechanisms of rationality rooted in social practices.the theoretical knowledge articulated in this manner, grounded in practical knowledge, invites further reflection. recognizing that linguistic meaning is a product of inferential relations underscores the dynamic nature of language as a vessel of rationality, emphasizing its dependence on the contextual settings of communication and social interaction. consequently, it is vital to consider how language users navigate the processes of inference and the exchange of meaning within social and discursive practices.brandom’s normative account of linguistic meaning contrasts sharply with a naturalistic perspective that views words merely as substitutes for real-world objects. this perspective often supports the dominance of semantic atomism and representationalism. in contrast, brandom advocates for a holistic view that challenges semantic atomism and endorses inferentialism over representationalism. inferentialism defines the meaning of linguistic expressions by their inferential roles within a conceptual network, rather than solely by their capacity to represent the world or fulfill truth conditions. normative pragmatics clarifies how discourse practices facilitate inferences and commitments, shaping and being shaped by subsequent mechanisms of these practices.this theory offers a comprehensive model for understanding how language constructs meaning within communities, emphasizing that language use is deeply embedded in social action procedures and the normative frameworks that arise from them. such an approach invites contemplation of language as a dynamic social activity, suggesting that meaning is constructed within the broad context of societal norms, thereby contributing to the overall structure of rationality.by establishing a framework for understanding the meaningful norms of language through social action procedures, brandom’s theory has significant implications for fields such as philosophy, linguistics, and sociology.