بررسی کارایی اقتصادی و بنیادهای آن از منظر معرفت اسلامی

کارایی مفهومی اساسی و محوری در دانش اقتصاد، و به‎ویژه اقتصاد خرد، بوده و‌ایده‎ای برای تخصیص بهینه منابع و امکانات برای تولید کالاها و خدمات است.‌ این مفهوم می‎تواند از معیاری برای ارزیابی فعالیت‎های اقتصادی فراتر رفته و اساس و پایه‎ای برای ترتیبات اجتماعی باشد و در نتیجه جهت‎دهی به حرکت جامعه داشته باشد. بر‌اساساین، نقش‌ این مفهوم در شکل‎گیری نظام اقتصادی بسیار مهم است. در ‌این مقاله جایگاه ‌این مفهوم در اقتصاد اسلامی به مثابه دانشی بررسی می‌شود که بر پایه معرفتی متفاوت از معرفت اقتصاد متعارف هویت می‎یابد.‌ این مقاله با استفاده از روش تحلیل محتوا پس از بررسی مفهوم کارایی و بنیان‎ها و مفاهیم پیشینی آن، به بررسی مفاهیم مرتبط با آن در معرفت دینی−اسلامی می‎پردازد و نتیجه می‎گیرد ‌این مفهوم با نوع نگرش اسلام به انسان و فعالیت‌های اقتصادی سازگار نبوده و نظام اقتصادی اسلام نمی‌تواند براساس ‌این مفهوم سامان یابد.

investigating economic efficiency and its foundations from the perspective of islamic knowledge

efficiency is a fundamental concept in economics, especially microeconomics, and is an idea for the optimal allocation of resources and facilities for the production of goods and services. this concept because it can go beyond a criterion for evaluating economic activities and have a basis for social arrangements and thus the direction of society. accordingly, the role of this concept in the formation of the economic system is very important. the place of this concept in islamic economics, as a knowledge whose identity is formed on the basis of a different understanding of conventional economics, is investigated in this article. using the content analysis method, after examining the concept of efficiency and its foundations and previous concepts, this article examines the related concepts in religious-islamic knowledge and concludes that this concept is related to the type of islamic attitude towards human beings and economic activities are not compatible and the islamic economic system can not be organized according to this concept.