الگویی برای ارزیابی روش‎شناختی مطالعات نوگرای علوم انسانی در ایران

وجود دیدگاه‏های مدعی نوگرایی روش‏شناختی و روشی در حوزه علوم انسانی در کشور نیاز به سنجش علمی و روش‏شناسانه این دیدگاه‏ها و حاجت به معیارهای این سنجش را ایجاد کرده است. به‌دیگرسخن، ارائه الگویی جهت ارزیابی روش‎شناختی مدل‏های بدیع مطالعات علوم انسانی و موقعیت‎یابی منطقی و روش‏شناسی آنها از ضروریات پژوهشی معاصر کشور محسوب می‎شود؛ الگویی پایه که در آن از کمترین پیچیدگی‏ها برای این موقعیت‏یابی استفاده شده باشد. در این نوشتار تلاش می‌شود تا مستقل از دیدگاه‎های خاص در مورد ساختار تولید علم، ساختار بنیادین مشترک در پارادایم‎های علوم انسانی و ویژگی‎های گوناگون انواع مختلف از پژوهش‎های علمی ارائه شود که بتواند در نخستین گام، نوعی نظام‎بخشی علمی ‏برای پژوهشگران نوگرای حوزه علوم انسانی در کشور به ارمغان آورد. این تحقیق، الگوهای پژوهشی بدیع ارائه شده در حوزه پژوهش‌های علوم انسانی را براساس عمق نفوذ به لایه‎های بنیادین معرفت علمی به سه نوع تقسیم می‎کند و براساس‌این به سنجش و جایگاه‏شناسی علمی آنها می‎پردازد.

A Pattern for Methodological Evaluating of New Social and Humanity researches in Iran

There is clear need for methodological and scientific evaluating of new methological approaches in social science researches in the country; For overcoming this need there must be a standard criterion i.e. offering a pattern for methodological evaluating of new social/humanity studies in Iran is a necessary condition to show us the methodological situation of every social/humanity studies. In this article, we try to have impartial view about the different approaches in the structure of all social and human sciences paradigms. By this approach, we seek different properties of scientific researches, which in the first step that can bring us a kind of scientific systemization for researches. This pattern by penetrating the basic foundations of social/human sciences give us a three basic layers for scientific evaluating and finding the methodological situation of new studies.