شرح کارکردگرایانه از تمایز پژوهش پایه و کاربردی و استلزام‌های آن برای سیاست پژوهش

هدف این مقاله ارائۀ طرحی نو از تمایز پژوهش پایه/ پژوهش کاربردی است که در اغلب اسناد سیاستی بنابر مدل خطی از نوآوری ترسیم می‌شود. طرح جدید که شرح کارکردگرایانه نام گرفته بر مدل کارکردگرایانه از تمایزِ علم محض/ علم کاربردی و خصوصاً دو مفهومِ بازنمایی علمی و نقشۀ طراحی استوار است. شرح کارکردگرایانه تقدّم تولید معرفتِ علمی بر کاربرد را، که با وجود پیشنهاد مدل خطی نمونه‌های ناقض فراوانی در تاریخ دارد، کنار گذاشته و به جای آن بر جنبۀ اجتماعی، زمینۀ فهم و کاربرد خروجی پژوهش اصلی و پژوهش‌های میانی تاکید می‌کند. در ادامۀ مقاله سعی می‌شود با مرور مختصر برنامۀ پژوهشی نیمه رسانا، که در میانۀ قرن بیستم در آزمایشگاه‌های تلفن بل در جریان بود و به ساخت ترانزیستور انجامید، تاییدی برای شرح کارکردگرایانه فراهم شود. سرانجام، چندین استلزامِ مدل کارکردگرایانه برای سیاست پژوهش و آموزش برشمرده می‌شود.

The Functionalist Account of Basic-Applied Distinction of Research and its Implications for Research Policy

This article aims at suggesting a new account of the distinction between basic and applied research which I call the functionalist account. In nearly all science and technology policy documents, the distinction is drawn in terms of the linear model of innovation which is not historically adequate. Upon the two conceptions of science representation and design plan, this new account discards the priority of basic over applied research which the linear model is based on. Instead, the functionalist account focuses on the social aspects and the context of use in which the final and intermediate outcomes of research are understood. To support this new account, I will next briefly review the development of transistor at Bell Telephone Laboratories in the middle of the twentieth century. Finally, some research and education policy suggestions of this account will be considered.