طراحی و تدوین ابزار سنجش رضایت بیماران سرپایی در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران

  مقدمه: بیمارستان به عنوان مهم‌ترین سازمان ارایه‌دهنده خدمات درمانی باید مورد ارزشیابی قرارگیرد. مهم‌ترین بعد این ارزشیابی، ارزشیابی از نظر بیماران و مراجعه‌کنندگان واحدهای سرپایی است. هدف این پژوهش، طراحی و تدوین ابزار سنجش رضایت بیماران سرپایی در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران است.   روش کـار: پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی و مقطعی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران سرپایی مراجعه کننده به بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. حجم نمونه 400 نفر محاسبه شد. با استفاده از مرور نظام‌مند، پرسشنامه‌ای به منظور استفاده در بیمارستان‌های آموزشی ایران استخراج شد و برای کامل‌تر شدن آن از منابع فارسی استفاده شد. از ماتریس همبستگی، t test ، anova و تحلیل عاملی تاییدی برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید.   یافته‌ها: 2/66% بیماران از خدمات درمانگاه راضی بودند. پرسشنامه با ضریب آلفای 81/0 در حد بسیار خوبی رضایت بیماران سرپایی را اندازه‌گیری نمود. با توجه به ماتریس ضرایب مولفه بیشترین وزن (148/0 و 147/0)، مربوط به توصیه درمانگاه به افراد دیگر و رضایت کلی از خدمات ارایه شده درمانگاه (آیتم 12و 14) و کمترین وزن (05/0)، مربوط به رضایت از مدت انتظار جهت ویزیت پزشکان (آیتم 2) بود. بین میزان رضایت بیماران سرپایی و متغیرهای جنس، بیمارستان‌های مختلف، تحصیلات، سن و اشتغال، ارتباط آماری معناداری وجود داشت.   نتیجه‌گیری: با توجه به سیاست‌های اخیر دولت، نتایج این مطالعه می‌تواند سیاست‌گذاران نظام سلامت را در راستای مشخص نمودن ضعف‌ها و نارسایی‌ها، و شناخت نقاط قوت و فرصت‌های موجود در ارایه خدمات بیمارستانی به عنوان بخش مهمی از نظام سلامت یاری نماید.