استلزامات نصب الهی حاکم در «فقه سیاسی شیعه»

یکی از اصلی‎ترین تقابل‎ها میان اندیشه سیاسی شیعه و اندیشه‎های غربی در حوزه سیاست، مساله مشروعیت و تعیین حاکم است. اعتقاد به نصب الهی حاکم می‎تواند بسیاری از گزاره‏‎های فقهی را خصوصاً در عرصه سیاست دست‎خوش دگرگونی‌های عمیقی نماید. در این نوشتار سعی شده است تا با بهره گیری از روش تطبیق، دیدگاه‎های متفاوت تبیین و مهم‎ترین آثار آن در فقه سیاسی بررسی شود. وجوب انقلاب سیاسی و تشکیل حکومت، وجوب انتخاب شخص منصوب به‎عنوان حاکم و اطاعت از او و یاری او، حرمت مخالفت با حاکم منصوب و پذیرش ولایت کفار، واگذاری همه تصدی‎ها به حاکم و حرمت تصرف بدون اذن او در مسائل اجتماعی، ضرورت تطبیق همه رفتارهای حکومتی بر اساس قوانین اسلام، تکلیف دولت اسلامی در برنامه ریزی و قانون‌گذاری جهت هدایت معنوی جامعه و تعیین جایگاه بیعت و آرای عمومی از جمله تبعات این دیدگاه در فقه سیاسی می‏‎باشد. چگونگی ارتباط این گزاره‏‎ها با دیدگاه نصب در متن مقاله تبیین شده است.