امت ایران؛ بازشناسی تحلیلی جامعه سیاسیِ زیربنای جمهوری اسلامی بمثابه نظام امت و امامت

در بستر جامعه سیاسی، نظام سیاسی و در پی آن، حقوق اساسی شکل می‌گیرد. لذا قانون اساسی درصدد تنظیم جامعه سیاسی و نظام سیاسی با اصول حقوقی است. ازاین‌رو، باید «جامعه سیاسی» را به‌درستی شناخت تا بتوان قواعد حقوق اساسی متناظر با آن را بخوبی یافت و ارزیابی نمود. جامعه سیاسی خود متاثر از شرایط محیطی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و تاریخی است. لذا عناصر جامعه سیاسی در جوامع مختلف متفاوت است. این نوشتار به روش تحلیلی و استنتاجی، بستر جمعیتی شکل‌گیری نظام سیاسی در جمهوری اسلامی ایران را بازشناسی و بازتعریف کرده است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد جامعه سیاسی در جمهوری اسلامی ایران (امت ایران؛ نه ملت ایران و نه امت اسلامی)، با دو مولفه «اکثریت قاطع مسلمان» و «رهبری مکتبی (امامت)» قوام می‌یابد. محور «بنیادین و اصیل» وحدت در این اجتماع سیاسیِ سازمان‌یافته که آن را از جوامع دیگر متمایز می‌کند، این دو عنصر است؛ نه «منافع ملی»، «مرز جغرافیایی بین‌المللی» و یا «زبان و تاریخ مشترک». جمهوری اسلامی، انعکاس «آرمان و خواست مومنانِ متشکل و به‌هم‌پیوسته در یک سرزمین» است و نه اجتماع ملی‌گراهای دارای منفعت مشترک.