بررسی دلالت حدیث غدیر بر مشروعیت سیاسی الهی در نظام امامت

بعد از رحلت حضرت رسول مساله امامت و جانشینی ایشان، از مباحث مهم و اختلاف‎برانگیز میان فرقه‎های اسلامی گردید و جواب این سوال که مشروعیت آن جانشین، توسط چه کسی و از کجا مورد تایید قرار می‎گیرد، بحث برانگیز و چالشی‎تر شده است. مقاله حاضر بررسی دلایل نقلی مشروعیت الهی امام در کلام شیعی بر اساس حدیث متواتر غدیر است. موضوع این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد فقه الحدیث در کلام نقلی به بررسی مساله پرداخته است. بر اساس دلالت حدیث غدیر، کلمه مولی در حدیث، به معنای اولی به تصرف بوده و بر اساس نزول آیه تبلیغ و محتوای دستوری آن، دلالت بر ابلاغ پیام الهی دارد که در صورت عدم ابلاغ، رسالت‎شان ناقص خواهد ماند و با ابلاغ امامت امیرالمومنین، آیه اکمال نازل شده و بر اساس محتوای آیه، دین کامل، نعمت تمام و خداوند هم به آن دین راضی شده است و این‎که همه آن افعال، همراه با ضمائر متکلم از جانب خداوند نازل شده می‎توان دریافت که مشروعیت مقام امام و نصب امیرالمومنین از جانب خداوند می‎باشد و پیامبر اکرم هم بر اساس وظیفه‎ای که داشتند، این مساله را به همگان اعلام نمودند.