دعا در قرآن و عهد عتیق

در طول تاریخ، زیباترین و دلنشین ترین لحظات زندگی انسان مومن، دعا کردن به درگاه خداوند متعال بوده است. تکیه کردن به بالاترین قدرت هستی و توجه به مبدا وجود، و بی‌نیازی از سایر موجودات، موجب آرامش روحی فرد می‌شود. می توان گفت مهم‌ ترین عنصر مشترک بین انسانهای دین­‌دار در ادوار مختلف، دعا بوده و هست، چنان­‌که زبان گفتگوی همه انسانهای مومن در ادیان مختلف، دعا بوده است و از این طریق با معبود حقیقی خویش به راز و نیاز پرداخته و حوایج خویش را از او طلب می­‌کردند. در این مقاله، با مراجعه به متون مقدس و روایات معتبر، اهمیت دعا، نقش دعا در زندگی مومنان، اخلاص در دعا، عنصر زمان و مکان در دعا، دعاهای فردی و اجتماعی، و دیگر موضوعات کلیدی و عنوانهای مشترک و متفاوت‌ نیایشی دو دین آسمانی اسلام و یهود، از منظر قرآن و عهد عتیق مورد پژوهش قرار گرفته است.

Prayer in Qur’an and Old Testament

In history the most beautiful and melodious life’s moments for a pious human is praying with the Almighty God. Relying on the highest power in the cosmos and considering to source of World and independence from all creatures leads Man to mental peace. Could say the important common element among pious people in different eras was prayer, as the dialogue language of all pious people in different religions is prayer so they from this way pray with God and request their needs from Him. This article with referring to Holy Books and reliable Hadiths is studies the importance of prayer, the role of prayer in life of pious people, sincerity in prayer, the element of time and place, personal and social prayers, other key subjects, common titles and differences of two divine and benedictional religions of Islam and Jew from Qur’an and Old Testament point of view.