رحمه للعالمین بودن پیامبر(ص) در قرآن از نگاه تفاسیر فریقین

«رحمه للعالمین» بودن پیامبر(ص) در قرآن، به عنوان یک ویژگی شاخص برای ایشان مطرح شده است. این ویژگی نیازمند توضیح و تبیین بیشتری است که تا به حال به آن پرداخته نشده است، از این رو در این نوشتار، به منظور تبیین و توضیح این ویژگی، به تفاسیر فریقین مراجعه شده است. مفسران فریقین برای این توصیف پیامبر(ص)، سه معنای کلیدی مطرح کرده‌­اند که عبارتند از: جهانی و جاودانه بودن، سعادت و عاقبت به خیری، و مانع عذاب الهی. از بررسی این موارد، این نتیجه حاصل می­‌شود که مردم دنیا اعم از مومن و کافر، همگی مرهون رحمت پیامبر(ص) هستند و هدف پیامبر(ص) از جنگ، خون‌ریزی و کشتار نبوده است؛ زیرا هیچ‌گاه کسی را نفرین و در هیچ حال از درگاه خداوند عذاب کسی را درخواست نکرد. بنابراین پیامبر(ص) برای همه انسانها در همه زمانها و مکانها تا پایان جهان، رحمت است؛ زیرا آنچه را موجب سعادت ابدی مردم است، برای آنها آورده است.

Being Rahmatol lel A’lamin of Prophet Mohammad (PUH) in Qur’an from Fariqain’s point of view

“Rahmatol lel Alamin” declares in Holy Qur’an as a remarkable feature for Prophet Mohammad (PUH). This feature needs more explanation and illustration which until now didn’t point out to it, so this article for more explanation and clarification for this characteristic refers to Fariqain’s interpretations. Fariqain’s interpreters for explaining this character of Prophet (PUH) declares three main meaning that includes: being global and eternal, felicity and well ending and an obstacle for divine chastisement. By examining theses points this result would gain that people whether pious or irreverent all indebt the Prophet’s (PUH) mercy and the aim of Prophet (PUH) wasn’t war and bloodshed because he never curse people and never pray for punishment from God. Therefore, the character of Prophet Mohammad (PUH) for all people in all times and places is mercy up to end of the world, because he brought for people whatever lead to eternal felicity.