طرق اثبات دعوا در فقه اسلامی

قضا در لغت به معنای حکم و در اصطلاح فقها به معنای حل و فصل خصومات و منازعات بین طرفین دعوا است.فقها در مورد طرق اثبات دعوا، اختلاف دارند و به دو گروه تقسیم می‌شوند: 1) گروهی قایل به قبول هر حجتی که ادعای مدعی را ثابت کند، هستند با این دلیل که بینه عبارت است از هر آنچه که حقیقت را مشخص و آشکار کند. 2) جمهور فقها طرق اثبات دعوا را محصور در عددی می‌دانند ولی در تعیین آن عدد، بینشان اختلاف وجود دارد.اصحاب مذاهب فقهی بر چهار طریق اتفاق دارند که عبارتند از: اقرار، شهادت، یمین و قسامه. اما طرق و ادله مورد اختلاف اثبات دعوا، متعدد و زیاد است که از بارزترین آنها می‌توان علم قاضی، قراین، قیافه و قرعه را نام برد.