تاثیر 12 هفته تمرین ورزشی شنا زیربیشینه بر سطوح استراحتی vegf رت‌های در معرض نیتروز آمین ‌کتون مشتق از تنباکو

زمینه و هدف: دخانیات حاوی مواد سرطان زا، ازجمله nnk با تحریک بیان vegf در القای سرطان ریه نقش دارند. هدف مطالعه حاضر بررسی تغییرات سطوح استراحتی vegf بافت ریه رت های در معرض نیتروز آمین کتون مشتق از تنباکو در پی 12 هفته تمرین هوازی شنای زیربیشینه بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 46 سر موش صحرایی بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی به پنج گروه شامل: گروه تمرین، تمرین+nnk، nnk، حلال و کنترل تقسیم شدند. گروه های تحت القای nnk به صورت زیرجلدی، یک بار در هفته و به میزان 12.5 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن در طی 12 هفته، nnk دریافت کردند. گروه های تمرین نیز به مدت 12 هفته به شنای زیربیشینه پرداختند. مقادیر سطوح vegf در بافت هموژنیزه شده ریه با روش elisa اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و توکی در سطح معنی داری، p<=0.05 تحلیل شدند. یافته ها:در این مطالعه، یک دوره برنامه تمرینی شنا سبب کاهش معنی دار سطوح vegf بافت ریه نسبت به گروه های کنترل (0.039=p) و nnk (p<=0.001) شد. همچنین در سطوح vegf گروه تمرین+nnk نسبت به گروه nnk (p<=0.001)، کاهش معنی داری مشاهده گردید. علاوه بر این، در گروه nnk، سطوح vegf نسبت به گروه های تمرین (p<=0.001)، تمرین+nnk (p<=0.001) و حلال (p<=0.001)، افزایش معنی داری داشت.نتیجه گیری: به طورکلی می توان نتیجه گرفت تمرین ورزشی منظم هوازی زیربیشینه، در مهار آثار التهابی ریه ناشی از القای nnk با کاهش میزان فعالیت vegf، نقش موثری دارد.