اعتبار‌سنجی پرسشنامه جسمانی کردن در دانشجویان دانشگاه‌های تبریز

زمینه و هدف: از آنجا که جسمانی کردن، رویکردی تک بُعدی است و استفاده از پرسشنامه های طولانی، کاربرد بالینی و پژوهشی مناسبی ندارد؛ بنابراین معرفی پرسشنامه های کوتاه، الزامی به نظر می رسد. پرسشنامه جسمانی کردن (15-phq)، ابزار خودسنجی کوتاهی برای سنجش نشانگان جسمانی کردن در گروه بالینی و غیربالینی می باشد. این پژوهش با هدف اعتبار سنجی پرسشنامه 15-phq در دانشجویان دانشگاه های تبریز انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه زمینه یابی مقطعی، 360 دانشجو به روش نمونه گیری طبقه ای در سال 1392، انتخاب و با پرسشنامه جسمانی کردن 15-phq و مقیاس جسمانی کردن 90-scl مورد آزمون قرار گرفتند. روایی همزمان با اجرای همزمان مقیاس جسمانی کردن 90-scl سنجیده شد. یافته ها: ضریب همبستگی نمرات (15-phq) و 90-scl برابر 0.77 و معنی دار بود (p=0.001). همسانی درونی مقیاس با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، 0.76 محاسبه گردید. نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، در جمعیت ایرانی، پرسشنامه جسمانی کردن (15-phq) ابزار مناسب و کوتاهی برای غربالگری در پژوهش های مرتبط جسمانی کردن می باشد.