اثر داروی آلبندازول و مبندازول بر میزان بقای پروتواسکولکس های کیست هیداتیک در شرایط in vitro

زمینه و هدف: بیماری هیداتیدوزیس توسط مرحله لاروی سستود اکینوکوکوس گرانولوزوس در انسان و حیوانات اهلی ایجاد می شود. بسیاری از عوامل پرتواسکولوسیدال برای درمان آن استفاده شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر آلبندازول و مبندازول بر زنده ماندن پروتواسکولکس ها در شرایط آزمایشگاهی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، پس از جمع آوری کبد های آلوده به کیست هیداتیک، پروتواسکولکس ها در شرایط استریل، از کیست تخلیه و میزان زنده بودن آنها مورد بررسی قرار گرفت، سپس حجم معینی از پروتواسکولکس ها در محیط کشت (1640rpmi/pbs، phبرابر 2/7) ریخته شدند و محلول آلبندازول و مبندازول با غلظت نهایی 1 میکروگرم برمیلی لیتر به آنها اضافه گردید. پس از بازده زمانی خاص، به منظور تعیین تفاوت آماری معنی دار بین زنده ماندن پروتواسکولکس ها، از آزمون های واریانس یک طرفه (با روش بوت استرپ) و تعقیبی توکی (برای مقایسه دو محیط کشت 1640rpmi و pbs) استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه، آلبندازول در از بین بردن پروتواسکولکس ها موثرتر بود. در گروهی که در آن آلبندازول مورد استفاده قرار گرفت، مقدار درصد زنده بودن پروتواسکولکس ها بعد از 35 روز به صفر رسید، درحالی که زنده بودن پروتواسکولکس ها در گروه مبندازول، بیش از 42 روز به طول انجامید (05/0> p) .نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش، اثر مطلوب آلبندازول بر پروتواسکولکس ها را نشان داد، لذا احتمال می رود بتوان از آلبندازول به عنوان یک داروی مناسب در از بین بردن پروتواسکولکس های کیست هیداتیک و برای پیشگیری از عود این بیماری استفاده کرد.