تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی فزاینده بر سطوح پلاسمایی امنتین-1، مقاومت انسولینی، لیپوپروتئین غیرپرچگال و برخی ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی در مردان

زمینه و هدف: بافت چربی به عنوان یک غده درون ریز، تعداد زیادی ترکیبات واسطه ای تولید می کند که در بسیاری از فرآیندهای متابولیکی دخالت دارند. امنتین1 به عنوان یک آدیپوکاین مفید با توجه به اثرات مطلوبی که روی التهاب، هموستاز گلوکز و جلوگیری از cvd دارد بیشتر توجه محققین را به خود جلب کرده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر سطوح پلاسمایی امنتین 1، مقاومت انسولینی، لیپوپروتئین غیرپرچگال و برخی ریسک فاکتورهای قلبی عروقی در مردان دارای اضافه وزن و چاق بود.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 20 آزمودنی مرد دارای اضافه وزن و چاق (29/1 ±75/22 سال، 08/13± 22/89 کیلوگرم، 98/3 ±36/28 کیلوگرم برمترمربع) به صورت آزمودنی های در دسترس، انتخاب و به طور تصادفی در گروه های کنترل (10 نفر) و تمرین(10 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل 8 هفته تمرین مقاومتی ( 4 جلسه در هفته/60 دقیقه در هرجلسه) بود. نمونه خونی قبل و بعد از تمرین جهت ارزیابی متغیرهای خونی گرفته شد. سنجش امنتین1 پلاسما به وسیله روش elisa انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی زوجی و مستقل در سطح معنی داری، 05/0>p تحلیل شدند.یافته ها: بعد از 8 هفته تمرین مقاومتی در گروه تجربی، مقدار سرمی امنتین1، افزایش غیرمعنی دار (79/0=p) و مقادیر nonhdlc (024/0=p)، tg (017/0=p)، tc (032/0=p) و فشار خون سیستولی (002/0=p)، کاهش معنی داری نشان داد. تغییرات دیگر متغیرها، معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد 8 هفته تمرین مقاومتی باوجود تاثیر مثبت روی برخی ریسک فاکتورهای قلبی عروقی (non-hdl-c، تری گلیسرید و کلسترول)، تاثیر معنی داری بر امنتین1 و مقاومت انسولینی ندارد.