بررسی فعالیت مهارکنندگی نانوذرات اکسیدروی در سویه‌های سودوموناس آیروژینوزای جداشده از زخم‌های سوختگی

زمینه و هدف: سوختگی یکی از وخیم‌ترین وضعیت‌ها در پزشکی به ‌شمار می‌رود. زخم‌های ناشی از سوختگی، محیط مناسبی برای رشد گونه‌های مختلف باکتریایی از جمله سودوموناس آیروژینوزا می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی خاصیت ضدباکتریایی نانوذرات اکسیدروی بر مهار رشد سودوموناس آیروژینوزا انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 25 نمونه از زخم‌های سوختگی بیماران بستری‌شده در بیمارستان سوانح سوختگی امام موسی کاظم (ع) اصفهان در سال 1391 جمع‌آوری شد. پس از کشت و انجام تست‌های تشخیصی، سودوموناس آیروژینوزا شناسایی گردید. الگوی مقاومت دارویی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های آمیکامایسین، سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون، سفی‌پنم، سفوتاکسیم، توبرامایسین، ایمی‌پنم، پیپراسیلین، جنتامایسین و سفتی‌زوکسیم به روش دیسک دیفیوژن و با روش استاندارد کربی بایر انجام شد. فعالیت ضدباکتریایی نانوذرات اکسید روی در اندازه‌های 5 و 100 نانومتر با روش انتشار چاهک در غلظت‌های 00/100، 00/50، 00/25، 5/12، 25/6، 13/3 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بررسی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و کای‌‌مربع تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 001/0 > p در نظر گرفته شد.یافته‌ها: در این بررسی سودوموناس آیروژینوزا به آنتی‌بیوتیک‌های پیپراسیلین، توبرامایسین، جنتامایسین حساسیت نشان داد. نانوذرات اکسیدروی 5 نانومتری در غلظت 25، 50، 100 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر و اندازه 100 نانومتر در غلظت 100 میلی‌‌گرم بر میلی‌‌لیتر دارای فعالیت ضدباکتریایی علیه سودوموناس آیروژینوزا جداشده از زخم سوختگی بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد نانوذرات اکسیدروی، اثر مهاری بر سودوموناس آیروژینوزا دارد. همچنین فعالیت ضدباکتریایی نانوذرات اکسیدروی با افزایش غلظت و کاهش اندازه نانوذرات افزایش می‌‌یابد.