ارزیابی قابلیت استفاده سیستم اطلاعات بیمارستانی در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم از دید کاربران براساس استاندارد ایزومتریک

زمینه و هدف: ارزیابی، نقش مهمی در توسعه نرم‌افزارها دارد. در ارزیابی سیستم‌های اطلاعاتی نیز کیفیت مدنظر قرار می‌گیرد که به قابلیت استفاده از سیستم، در دسترس بودن، اعتبار، سازگاری و زمان پاسخگویی بستگی دارد. این پژوهش با هدف تعیین میزان قابلیت استفاده سیستم اطلاعاتی با توجه به 7 اصل قسمت دهم استاندارد ایزومتریک 9241 صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی - مقطعی در سال 1390 روی نمونه گویا کاربران سیستم بیمارستانی در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. جهت بررسی قابلیت استفاده از سیستم‌های اطلاعات بیمارستانی، از پرسشنامه استاندارد ایزومتریک 9241، قسمت دهم که دارای 75 سوال بود، استفاده گردید. در این پرسشنامه 7 اصل شامل: تناسب برای انجام وظایف، خودتوصیفی، قابلیت کنترل، تحمل خطا، مناسب بودن برای شخصی‌سازی، مناسب برای یادگیری و تطابق با انتظارات کاربر مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برای تحلیل داده‌ها و جهت بررسی معیارهای مورد نظر از آزمون توصیفی (میانگین، درصد و فراوانی) استفاده شد. یافته‌ها: در این بررسی، میانگین معیارهای میزان تناسب سیستم‌های اطلاعاتی برای انجام وظیفه 81/2 (بیشترین امتیاز)، خودتوصیف‌کنندگی 51/2، قابلیت کنترل 63/2، تطابق با انتظارات کاربران 65/2، تحمل خطا 61/2، مناسب برای شخصی‌سازی 39/2 (کمترین امتیاز) و تناسب برای یادگیری 70/2 برآورد شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست‌آمده از این مطالعه و تحقیقات پیشین، توسعه‌دهندگان سیستم‌های اطلاعات بیمارستانی در ایران هنگام طراحی و توسعه نرم‌افزار بایستی به نیازهای کاربران سیستم توجه کافی نمایند.