مقایسه درمان شناختی - رفتاری و آموزش روانی بر کنترل قند خون در بیماران افسرده مبتلا به دیابت نوع 2: کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده

زمینه و هدف‌: دیابت ملیتوس نوع 2 یک بیماری اندوکرین می‌باشد. اخیراً نیز مشخص شده است احتمال ابتلا به افسردگی در بیماران دیابتی تقریباً تا دو برابر است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثربخشی درمان گروهی شناختی - رفتاری و مداخلات آموزش روانی دیابت بر میزان افسردگی و قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.روش‌ بررسی: از 180 بیمار دیابتی مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی تهران، 60 بیمار جهت مطالعه کارآزمایی بالینی انتخاب و در سه گروه درمان شناختی - رفتاری? آموزش روانی و گروه کنترل به تصادف قرار داده شدند. وضعیت افسردگی و قند خون با تست افسردگی بک ویرایش دوم(bdi-?) و اندازه‌گیری hba1c تعیین شد. جهت آنالیز داده‌ها از آزمون‌های آماری واریانس یک‌طرفه وآزمون تعقیبی توکی استفاده شد.یافته‌ها: میزان افسردگی و hba1c در پس‌آزمون در بین سه گروه درمان شناختی - رفتاری? آموزش روانی و کنترل دارای اختلاف معنی‌داری بود (0001/0=p). آزمون تعقیبی توکی، اختلاف معنی‌داری را بین میزان افسردگی در پس‌آزمون در گروه درمان شناختی - رفتاری و آموزش روانی (0001/0=p)، همچنین بین گروه درمان شناختی - رفتاری و گروه کنترل (0001/0=p) نشان داد. بین میزان hba1c در پس‌آزمون در بین دو گروه درمان شناختی - رفتاری و آموزش روانی، اختلاف معنی‌داری وجود نداشت، ولی بین گروه کنترل و هریک از گروه‌های درمان شناختی - رفتاری و آموزش روانی، اختلاف معنی‌دار بود (0001/0=p).نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد درمان گروهی شناختی -‌ رفتاری در درمان افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موفقیت‌آمیز بوده است.