بررسی وضعیت توانمندسازی روانشناختی در بیمارستان‌های استان قم

زمینه و هدف: مطالعه مولفه‌های توانمندسازی کارکنان، به‌منظور فهم فرآیند توانمندسازی و بالا بردن ظرفیت سازمان جهت ایجاد جو تواناسازی ضروری است. دیدگاه‌ها و پنداشت‌های کارکنان در اتخاذ تصمیمات اداره و سازمان، همچنین در همکاری، مشارکت و رضایت شغلی آنها تاثیرگذار است. این تحقیق با هدف بررسی بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی قم نسبت به میزان برخورداری کارکنان از مولفه‌های توانمندسازی در سال 1390 صورت گرفت.روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی - مقطعی بر روی ?65 نفر از کارکنان بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. نمونه‌ها به‌صورت طبقه‌ای تصادفی به نسبت مساوی از بیمارستان‌ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌ای با 15 سوال بسته پاسخ، به‌علاوه خصوصیات دموگرافیک بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی صورت گرفت، و جهت تعیین اختلاف میان گروه‌ها از آزمون مستقل تی و آنالیز واریانس استفاده شد. سطح معنی‌داری 05/0p < در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میزان برخورداری کارکنان بیمارستان‌ها از مولفه‌های توانمندسازی، با میانگین 89/3 در وضعیت مطلوبی قرار داشت. دیدگاه کارکنان نیز نسبت به این مقوله متفاوت بود. بین دیدگاه‌ زنان با مردان در مولفه احساس معنی‌دار بودن شغل، اختلاف معنی‌داری وجود داشت. همچنین مولفه‌های توانمند‌سازی روانشناختی با سن، رشته تحصیلی، سطح تحصیلات و نوع بخش یا واحد فعالیتی در فاصله اطمینان 95%، ارتباط معنی‌داری نداشتند (05/0 < p). بین سابقه خدمت افراد با مولفه احساس موثر بودن نیز از لحاظ آماری رابطه معنی‌داری مشاهده شد.نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، میزان برخورداری کارکنان بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی قم از مولفه‌های توانمندسازی در سطح قابل‌قبولی بوده است. لذا پیشنهاد می‌گردد مدیران دانشگاه به توانمندی‌های کارکنان جهت سپردن مسیولیت به آنها بیشتر توجه نموده و با برنامه‌ریزی‌های خود جهت ایجاد جو توان‌افزا، سعی وافر به عمل آورند تا از میزان بالای توانمند‌سازی به‌عنوان نقطه قوت بهره لازم را ببرند.