اثر محیط کشت بر فعالیت‌های متابولیکی و ضد ‌باکتریایی پروبیوتیک‌ها

زمینه و هدف: پروبیوتیک‌ها ترکیبات میکروبی زنده‌ای هستند که مستقیماً به مواد غذایی اضافه شده و تاثیر مطلوبی بر عملکرد و سلامت موجودات زنده می‌گذارند. فاکتورهای بیفیدوژنیک با ورود به روده بزرگ، به افزایش جمعیت باکتری‌های اسید لاکتیک از جمله لاکتوباسیل‌ها و بیفیدوباکتریوم‌ها کمک کرده و مانع رشد پاتوژن‌های روده‌ای می‌شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثر محیط کشت بر فعالیت‌های متابولیکی و ضد باکتریایی پروبیوتیک‌ها صورت گرفت.روش بررسی: در این مطالعه، از باکتری‌های پروبیوتیک و باکتری‌های پاتوژن روده‌ای استفاده شد. لاکتوباسیل‌ها و بیفیدوباکتریوم‌ها با کشت در محیط mrs، رنگ‌آمیزی گرم و روش‌های استاندارد بیوشیمیایی شناسایی شدند. اثر آنتاگونیستی پروبیوتیک‌ها در حضور فاکتورهای رشد به روش انتشار در آگار، بر روی شیگلا فلکسنری، اشرشیا کلی و سالمونلا تیفی موریوم بررسی گردید و ph محیط کشت اندازه‌گیری شد.یافته‌ها: باکتری‌های پروبیوتیک رشد کرده در محیط کشت mrs حاوی 1% لاکتوز به اضافه سوربتیول، رافینوز و ریبوفلاوین، خاصیت ضد ‌باکتریایی از خود نشان دادند. بیشترین فعالیت آنتاگونیستی مربوط به لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس سویه صنعتی بر روی شیگلا فلکسنری و کمترین فعالیت ضد باکتریایی مربوط به لاکتوباسیلوس کازیی (ptcc 1608 ) بر روی سالمونلا تیفی موریوم بود. همچنین بیفیدوباکتریوم بیفیدوم سویه صنعتی، بیشترین تاثیر را در کاهش ph محیط کشت در اثر مصرف ترکیبات فوق داشت.نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد با افزودن فاکتورهای رشد به محیط پایه mrs حاوی 1% لاکتوز، رشد پروبیوتیک‌ها افزایش یافته و فعالیت ضد ‌باکتریایی آنها نیز بیشتر می‌شود.