اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر استرس و انعطاف‌پذیری شناختی زنان مبتلا به دیابت نوع 2

زمینه و هدف: دیابت عوارض جبران‌ناپذیری بر عملکردهای جسمانی و روانی افراد بر جای می‌گذارد. بنابراین انجام مداخلات روانی برای بیماران مبتلا ضروری به نظر می‌رسد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر استرس و انعطاف‌پذیری شناختی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر شبه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. از جامعه آماری که شامل تمام زنان مبتلا به دیابت مراجعه‌کننده به مرکز دیابت شهر بیرجند در 6 ماه دوم سال 1396 بودند، به شیوه نمونه‌گیری در دسترس 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمایش برنامه رفتاردرمانی دیالکتیکی در 8 جلسه هفتگی (هر جلسه 60 دقیقه) اجرا شد. داده‌ها از طریق پرسش‌نامه استرس لاویبوند و لاویبوند (1995) و انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) قبل و بعد از مداخله جمع‌آوری و با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیره و چند‌متغیره با نرم‌افزار spss نسخه 24 در سطح معنی‌داری 0/05 تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد در مرحله پس‌آزمون بین میانگین‌های استرس و انعطاف‌پذیری شناختی گروه‌های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر روش رفتاردرمانی دیالکتیکی به‌ طور معناداری باعث افزایش انعطاف‌پذیری شناختی و کاهش استرس بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شد (0/01>p). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج لازم است در مداخلات درمانی بیماران دیابتی به بهبود وضعیت روان‌شناختی آنان با استفاده از روش‌های درمانی اثربخش از جمله رفتاردرمانی دیالکتیکی توجه بیشتری مبذول شود.

The Effectiveness of Dialectical Behavioral Therapy on Stress and Cognitive Flexibility in Women With Type 2 Diabetes

Background and Objectives: Diabetes has irreversible effects on the physical and mental functioning of people with diabetes, therefore performing psychological interventions for patients with diabetes seems necessary. Accordingly, the present study aimed to determine the effectiveness of dialectical behavioral therapy on stress and cognitive flexibility of women with type 2 diabetes.Methods: The present study was a quasiexperimental one with pretest and posttest design and with a control group. Among the statistical population, which included all women with diabetes referred to the Diabetes Center of Birjand in the second 6 months of 2018, 30 people were selected by convenience sampling method and randomly divided into experimental and control groups. The dialectical behavior therapy program was performed for the experimental group in eight 60minute sessions weekly. Data were collected by Stress Questionnaire (Lovibond & Lovibond, 1995) and Cognitive Flexibility Questionnaire (Dennis & Wendrew, 2010) before and after the intervention, and were analyzed using univariate and multivariate analysis of covariance in the environment of SPSS v. 24 at a significance level of 0.05.Results: The results showed that in the posttest stage there was a significant difference between mean scores of stress and cognitive flexibility in experimental and control groups; in other words, dialectical behavior therapy significantly increased cognitive flexibility and reduced stress in patients with type 2 diabetes (P<0.01).Conclusion: Based on the obtained results, in the therapeutic interventions of diabetic patients using effective treatment methods such as dialectical behavior therapy, it is necessary to pay more attention to the improvement of their psychological conditions.