نقش پیش‌بینی‌کنندگی عزت نفس و رشته تحصیلی بر سلامت روان دانشجویان مقطع کارشناسی حرف بهداشتی

زمینه و هدف: عزت نفس یک عامل مهم روان‌شناختی است که بر سلامتی و کیفیت زندگی دانشجویان تاثیر می‌گذارد. این مطالعه با هدف تعیین نقش پیش‌بینی‌کنندگی عزت نفس و رشته تحصیلی بر وضعیت سلامت روان دانشجویان مقطع کارشناسی حرف مختلف بهداشتی دانشگاه علوم‌پزشکی شیراز، ایران انجام شد. روش بررسی این مطالعه مقطعی به صورت توصیفی تحلیلی و همبستگی انجام شد. دانشجویان سال اول تا چهارم مقطع کارشناسی حرف مختلف بهداشتی (پرستاری، مامایی، اتاقع عمل، فوریت‌های پزشکی) به صورت سرشماری جهت شرکت در مطالعه دعوت شدند و نهایتاً 184 نفر در مطالعه شرکت کردند. سلامت روان‌شناختی با استفاده از پرسش‌نامه سلامت عمومی 28 سوالی (ghq 28) و عزت نفس دانشجویان توسط پرسش‌نامه عزت نفس کوپر اسمیت (csei) اندازه‌گیری شد. یافته‌ها حدود 44 درصد از دانشجویان نمره سلامت روان‌شناختی 23 و کمتر را گزارش کردند که می‌تواند نشان‌دهنده افزایش احتمال پریشانی روان‌شناختی باشد. افسردگی دارای کمترین میانگین±انحراف‌معیار نمره (4/2±3/92) بود، در حالی که اختلال عملکرد اجتماعی بالاترین میانگین±انحراف‌معیار نمره (3/9±8/06) را در میان خرده‌ مقیاس‌ها داشت. همچنین در آزمون همبستگی پیرسون، همبستگی منفی بین نمره سلامت روان‌شناختی و عزت نفس دانشجویان مشاهده شد(0/556=p=0/0001 ،r)، به طوری که دانشجویان با عزت نفس بالاتر، سطح پریشانی روان‌شناختی کمتری را تجربه می‌کردند. با توجه به تجزیه و تحلیل رگرسیون، 30/9 درصد از واریانس سلامت روان دانشجویان به وسیله عزت نفس پیش‌بینی می‌شود. نتیجه‌گیری شیوع بالای اختلالات عاطفی در بین مراقبین ارائه‌دهنده خدمات سلامتی، می‌تواند مشکلات موجود در ارائه خدمات بهداشتی را پیچیده سازد. بنابراین مشاوره و دیگر خدمات حمایتی بایستی در دسترس ایشان قرار گیرد.

The Role of Self-esteem and Field of Study in Predicting Mental Health of Undergraduate Health-professional Students

Background and Objectives: Selfesteem is an important psychological factor affecting the health and quality of life of students. This study was an attempt to investigate the predictive role of selfesteem and field of study determinants of mental health status of undergraduate healthprofessional students in Shiraz University of Medical Sciences in Iran.Methods: In this descriptive crosssectional study, a represented sample of year 14 undergraduate students (N=184) were invited to participate in the study students (Nursing, Midwifery, Operating room and Emergency medical students). Psychological health was measured using a standard instrument GHQ28. CSEI also was applied to measure the students’ selfesteemResults: A bout 44% of the students had GHQ scores of 23 and above, indicating an increased likelihood of psychological distress. Depression had the lowest Mean±SD score (3.92±4.2), while social dysfunction had the highest Mean±SD score (8.06±3.9) among the subscales. There was a significantly negative correlation between GHQ score and students’ selfesteem (P= 0.000, r= 0.556). The students with higher selfesteem experienced lower level of psychological distress. According to the regression analysis, 30.9% of the variance in students’ mental health is predicted by selfesteem.Conclusion: A high prevalence of emotional disturbance among health care practitioners is likely to compound the existing problems of health care provision and that counseling and other support services should be made available to them.