سنجش مقایسه‌ای اثرات فلوکستین و ایمی‌پرامین بر رفتار شبه‌افسردگی، سطح سرمی کورتیکوسترون و گلوکز در موش‌های صحرایی نر تحت استرس بی‌حرکتی

زمینه و هدف: افسردگی از شایع‌ترین اختلالات روانی است که می‌تواند از طریق حوادث استرس‌زای زندگی آشکار شود و ادامه یابد. از آنجا که روش درمان دارویی افسردگی، به‌کارگیری بلند‌مدت داروهای ضدافسردگی است؛ لذا این پژوهش با هدف مقایسه اثرات فلوکستین و ایمی‌پرامین بر روی افسردگی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، از 24 راس موش صحرایی نر (نژاد ویستار با محدوده وزنی 20±180 گرم)استفاده شد. حیوان‌ها در چهار گروه شش‌تایی شامل: کنترل، تحت استرس بی‌حرکتی، دریافت‌کننده فلوکستین (دوز 20 میلی‌گرم برکیلوگرم) و دریافت‌کننده ایمی‌پرامین (دوز 30 میلی‌گرم برکیلوگرم) قرار گرفتند. القای استرس بی‌حرکتی به مدت 14 روز توسط محدودکننده پلی‌اتیلنی انجام شد. در پایان دوره تیمار، اثرات ضدافسردگی داروها در گروه‌های تحت تیمار با استفاده از آزمون معلق‌ماندن دُم بررسی گردید، سپس سطح سرمی کورتیکوسترون و گلوکز اندازه‌گیری شد.یافته‌ها: در این مطالعه، زمان بی‌حرکتی در گروه بیمار در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معنی‌داری داشت. با این وجود، تجویز فلوکستین یا ایمی‌پرامین، زمان بی‌حرکتی را در مقایسه با گروه بیمار کاهش داد. همچنین اعمال استرس بی‌حرکتی سبب کاهش معنی‌دار میزان کورتیکوسترون و گلوکز سرمی در مقایسه با گروه کنترل شد، درحالی‌که تجویز فلوکستین، میزان کورتیکوسترون را در مقایسه با گروه بیمار افزایش داد، اما تجویز ایمی‌پرامین تغییری ایجاد نکرد. تجویز فلوکستین یا ایمی‌پرامین نیز میزان گلوکز را در مقایسه با گروه بیمار افزایش داد.نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد استرس بی‌حرکتی سبب بروز رفتار شبه‌افسردگی می‌گردد و فلوکستین در مقایسه با ایمی‌پرامین، اثرات بهبودبخش بیشتری بر کاهش رفتار شبه‌افسردگی دارد. 

A Comparative Survey of the Effects of Fluoxetine and Imipramine on Depression-Like Behavior and Serum Levels of Corticosterone and Glucose in Male Rats under Immobilization Stress

Background and Objectives: Depression is one of the most common psychiatric disorders, which can be detected and continued through stressful life events. Since the medical treatment of depression, is longterm use of antidepressants, therefore, this research was performed to compare the effects of fluoxetine and imipramine on depression. Methods: In this experimental study, 24 male Wistar rats (age range, 180±20gr), were used. Animals were divided into four groups of 6 each, including: Control, under immobilization stress, fluoxetinetreated (dose, 20mg/kg), and the Imipraminetreated (dose, 30mg/kg). Induction of immobilization stress was conducted by limiting polyethylene for 14 days. At the end of the treatment period, the antidepressant effects of the drugs in the treatment groups, were evaluated using tail suspension test. Then, serum levels of corticosterone and glucose, were measured. Results: In this study, the immobility time in the patient group significantly increased as compared to the control group. However, administration of fluoxetine and imipramine decreased immobility time compared to the patient group. Also, immobilization stress significantly decreased corticosterone and serum glucose compared to the control group. While, administration of fluoxetine increased corticosterone levels compared to the patient group, but administration of imipramine induced no change. Administration of fluoxetine or imipramine also increased glucose levels compared to the patient group. Conclusion: The results showed that immobilization stress causes depressionlike behavior, and fluoxetine compared to imipramine has more improving effects in the reduction of depressionlike behavior. .