بررسی اثر آنتاگونیست گیرنده d2 دوپامینی بر روند اسپرماتوژنز در موش صحرایی تحت استرس فیزیکی یا روانی و فرزندان حاصل از آن‌ها

زمینه و هدف: استرس سبب بروز اختلال در ترشح نروترنسمیترها و اختلال در تولیدمثل می‌شود. دوپامین از مهم‌ترین نروترنسمیترها است که گیرنده d2 آن در بیضه شناسایی شده است. ممکن است مصرف داروهای موثر بر سیستم تولیدمثلی بر فیزیولوژی فرزندان حاصل از والدین تحت تیمار تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مهار گیرنده‌های دوپامینی d2 (d2r) بر بافت بیضه و روند اسپرماتوژنز در موش‌های صحرایی تحت استرس و فرزندان حاصل از آن‌ها بود.روش بررسی: 72 راس موش صحرایی نر بالغ ویستار با وزن10±190 گرم به گروه‌های سالین، سولپیراید (آنتاگونیست d2r) (4 میلی‌گرم بر کیلوگرم، درون صفاقی)، استرس فیزیکی یا روانی و استرس فیزیکی یا روانی دریافت‌کننده سولپیراید تقسیم شدند. استرس فیزیکی یا روانی به کمک جعبه ارتباطی القا شد. در پایان تیمار 14 روزه، هر موش نر با سه موش ماده جفت‌گیری کرد. فرزندان نر حاصل تا سن بلوغ در شرایط طبیعی پرورش یافتند. سپس شاخص‌های اسپرماتوژنز (تعداد سلول اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید و سلول سرتولی)، قطر لوله‌های اسپرم‌ساز و ضخامت کپسول بیضه و غلظت سرمی تستوسترون در موش‌های تحت تیمار و فرزندان نر ارزیابی شد. داده‌ها با آنووای یک‌طرفه و دانکن در نرم‌افزار spss تحلیل شدند.یافته‌ها: اعمال استرس یا تجویز سولپیراید باعث کاهش معنی‌دار تعداد سلول‌های اسپرماتوژنیک (سلول اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید و سرتولی) و شاخص‌های مورفومتریک (قطر لوله‌های اسپرم‌ساز و ضخامت کپسول بیضه) و غلظت تستوسترون در والد و فرزندان در مقایسه با گروه‌های کنترل متناظر شد (p˂0.05).نتیجه‌گیری: استرس سبب کاهش اسپرماتوژنز در والد و فرزند می‌شود. تجویز سولپیراید اثرات سوء استرس بر اسپرماتوژنز را در هر دو نسل تشدید می‌کند.

Evaluation of the Effect of Dopamine D2 Receptor Antagonist on the Spermatogenesis Process in Rats Under Physical or Psychological Stress and Their Offspring

Background and Objectives: Stress disrupts the neurotransmitter release and reproduction. Dopamine (D) is one of the most important neurotransmitters, and its receptor (D2R) has been identified in testis. The use of effective drugs on reproductive system may affect the physiology of offspring whose parents are under treatment. This study aimed to investigate the effect of D2R inhibition on testicular tissue and the process of spermatogenesis in stressed rats and their offspring. Methods: In total, 72 adult male Wistar rats weighing 190±10 g were divided into groups of saline, sulpiride (D2R antagonist) (4mg/kg, ip), physical or psychological stress, and physical or psychological stress receiving sulpiride. Physical or psychological stress was induced by a communication box. At the end of the 14day treatment, each male rat mated with three female rats. The male offspring were raised under normal conditions until puberty. Subsequently, the indices of spermatogenesis (number of spermatogonia cells, spermatocytes, spermatids, sertoli cells), seminiferous tubules diameter, thickness of testicular capsule, and serum testosterone concentration were evaluated in male rats under treatment and their offspring. Data were analyzed in SPSS software through a oneway ANOVA and Duncan test. Results: Stress induction and/or sulpiride administration led to a significant decrease in the number of spermatogenic cells (spermatogonia, spermatocytes, spermatids, and sertoli), morphometric indices (seminiferous tubules diameter and thickness of testicular capsule), and testosterone concentration in parents and offspring, compared to the corresponding control groups (P<0.05). Conclusion: Stress caused a decrease in spermatogenesis in parents and offspring. Moreover, the sulpiride administration intensified the adverse effects of stress on spermatogenesis in both generations.