>
Fa   |   Ar   |   En
   مقایسه اثرات پروبیوتیک‌های بومی و تجاری بر تجزیه گلوتن  
   
نویسنده رستمی الهام ,حیدری رضا ,شیرزاد مهدیه ,متوسلی الهه ,مظلومی محمدعلی
منبع مجله دانشگاه علوم پزشكي قم - 1400 - دوره : 15 - شماره : 8 - صفحه:550 -563
چکیده    زمینه و هدف: درمان اصلی بیماری سلیاک رژیم غذایی فاقد گلوتن است. آلودگی به گلوتن در رژیم غذایی برای 55-32 درصد از این بیماران رخ می‌دهد که می‌تواند سبب بروز علائم در این بیماران شود. یکی از نوین‌ترین روش‌های درمان سلیاک استفاده از پروبیوتیک‌های تغییر‌دهنده یا تجزیه‌کننده پلی پپتیدگلوتن است.روش بررسی: در این مطالعه، نمونه‌های پروبیوتیک موردنظر از لبنیات محلی (شیر، ماست، کشک،‌ سرشیر و پنیر) و گیاهان دارویی (نعنا و پونه و ریحون) ایران در شرایط استریل جمع‌آوری شدند و سپس فعالیت آنزیم‌های پرولیل‌اندوپپتیداز و آمینوپپتیداز نوع n مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته‌ها: بیشترین میزان جذب برای سوبسترای zglypro4nitroanilide که ارزیابی آنزیم پرولیل‌اندوپپتیداز را انجام می‌دهد به ترتیب مربوط به سویه‌های (l.pentosus) c110، (l. fermentum) b61 ،‌(l.paracasei) c52 ،‌(l.paracasei) y5و (l. pentosus) c111 است. در رابطه با سوبسترای leupna که ارزیابی آمینوپپتیداز نوع n را انجام می‌دهد بیشترین میزان جذب به ترتیب مربوط به سویه‌های (l. helveticus) k1 ،(l. plantarum) b82 ،‌(l.paracasei) y5 ،(‌l. pentosus) p23 و (l. plantarum) p35 است. همه‌ی سویه‌های مذکور نسبت به کنترل منفی که حاوی بافر و سوبسترا بود جذب با اختلاف معنادار را نشان دادند (p<0/05).نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تعدادی از پروبیوتیک‌های بومی ایران دارای فعالیت موثر پرولیل‌اندوپپتیداز و آمینوپپتیداز نوع n هستند که می‌توانند به ‌عنوان گزینه‌های انتخابی جهت تجزیه گلوتن و کمک به بیماران سلیاکی مورداستفاده قرار گیرند.
کلیدواژه بیماری سلیاک، گلوتن، پروبیوتیک، پرولیل‌اندوپپتیداز، آمینوپپتیداز نوع n
آدرس دانشگاه علوم پزشکی تهران, دانشکده فناوری‌های نوین پزشکی, گروه زیست‌ فناوری پزشکی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی ارتش, مرکز تحقیقات اپیدمیولوژی و پایش سرطان, ایران, دانشگاه تهران, دانشکده زیست‌شناسی، دانشکده علوم، مرکز تعالی در فیلوژنی موجودات زنده, گروه زیست‌فناوری میکروبی, ایران. دانشگاه علوم پزشکی ارتش, مرکز تحقیقات اپیدمیولوژی و پایش سرطان, ایران, دانشگاه علوم پزشکی تهران, دانشکده فناوری‌های نوین پزشکی, گروه پزشکی مولکولی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی تهران, دانشکده فناوری‌های نوین پزشکی, گروه بیوتکنولوژی پزشکی،گروه زیست‌ فناوری پزشکی, ایران
پست الکترونیکی ma.mazlomi@gmail.com
 
   Comparison of the Effects of Native and Commercial Probiotic on Gluten Degradation  
   
Authors Rostami Elham ,Heidari Reza ,Motevaseli Elahe ,Mazlumi Mohammad Ali
Abstract    Background and Objectives: The main treatment for celiac disease is a glutenfree diet. Gluten infection occurs in 55%32% of these patients, which can cause symptoms in these patients. Many patients with celiac disease are dissatisfied with a glutenfree diet and are interested in a nondietary alternative treatment.Methods: In this study, probiotic samples of local dairy (milk, yogurt, and cheese) from Iran were collected in sterile conditions and after enzymatic extraction using a lysis buffer and a sonication method for enzyme activity of prolyl endopeptidase and aminopeptidase N were evaluated.Results: The highest absorption rate for ZGlyPro4nitroanilide substrate that performs the evaluation of prolyl endopeptidase enzyme, respectively, for strains C101 (L. pentosus), B61 (L. fermentum), C52 (L.paracasei), Y5 (L.paracasei) and C111 (L. pentosus) and in relation to LeupNA which assesses aminopeptidase N The highest uptake was observed for strains K1 (L. helveticus), B82 (L. plantarum), Y5 (L.paracasei), P23 and P35 (L. plantarum), respectively. All of the above strains showed significantly different uptake than the negative control containing buffer and substrate (P<0.05). Finally, the 16s rRNA sequence of the isolated strains was registered in NCBI database.Conclusion: The results of the present study showed that number of native Iranian probiotics have effective activity of prolyl endopeptidase and aminopeptidase N which can be used as a selective combination for gluten degradation and to help celiac patients.
Keywords Probiotics ,Glutens ,Celiac disease ,Prolyl oligopeptidases ,Aminopeptidase N
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved