بررسی همبستگی بین اهمال‌کاری تحصیلی با هوش هیجانی و خودکارآمدی در دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1398

زمینه و هدف: اهمال‌کاری تحصیلی می‌تواند تاثیرات نامطلوبی بر ابعاد آموزشی، ارتباطی، سلامت و شغلی دانشجویان داشته باشد؛ بنابراین شناخت عوامل موثر بر اهمال‌کاری تحصیلی بین دانشجویان امری ضروری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین همبستگی بین اهمال‌کاری تحصیلی با هوش هیجانی و خودکارآمدی در بین دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد.روش بررسی: این پژوهش توصیفی همبستگی از نوع مقطعی روی 95 نفر از دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ ها شامل پرسش‌نامه‌های اطلاعات جمعیت‌شناختی، پرسش‌نامه اهمال‌کاری تحصیلی، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و مقیاس خودگزارشی هوش هیجانی شات بود. اطلاعات حاصل با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه هم‌زمان توسط نرم‌افزار spss نسخه21 تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: میانگین ±‌انحراف‌معیار نمرات اهمال‌کاری تحصیلی، خودکارآمدی و هوش‌ هیجانی به ترتیب 8.7‌ ±‌20.6، 9.3‌ ±‌63.1 و 17.6‌ ±‌119.2 بود. بین اهمال‌کاری تحصیلی با متغیرهای خودکارآمدی (0.001=‌p، 0.339‌=‌r) و هوش هیجانی (0.007=p، 0.276‌=‌r) همبستگی معنا دار و معکوس یافت شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مدل پیش ‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی بر اساس خودکارآمدی معنادار است (0.035=p). اهمال‌کاری تحصیلی بر اساس هوش هیجانی معنادار نشد (0.474=p).نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که اهمال‌کاری تحصیلی بین دانشجویان با خودکارآمدی و هوش هیجانی بالاتر، کمتر است.

Investigating the Correlation Between Academic Procrastination With Emotional Intelligence and Self-efficacy in Operating Room Students of Shiraz University of Medical Sciences in 2019

Background and Objectives: Academic procrastination can have an adverse effect on students #39; educational, communicational, health, and career prospects. Therefore, recognizing the factors affecting academic procrastination among students is essential. The aim of this study was to determine the correlation between academic procrastination with emotional intelligence and selfefficacy among operating room students of Shiraz University of Medical Sciences.Methods: This descriptive crosssectional correlational study was performed on 95 operating room students of Shiraz University of Medical Sciences. Data collection tools included demographic information questionnaires, academic procrastination questionnaire, Scherer general selfefficacy scale and schutte selfreport emotional intelligence scale. Data were analyzed using oneway analysis of variance, Pearson correlation coefficient and simultaneous multiple regression by SPSS software version 21.Results: The Mean ±‌SD scores of academic procrastination, selfefficacy and emotional intelligence were 20.6 ±‌8.7, 63.1 ±‌9.3 and 119.2 ±‌17.6, respectively. There was a significant and inverse correlation between academic procrastination with selfefficacy (P‌=‌ 0.001, r‌=‌ 0.339) and emotional intelligence (P‌=‌0.007, r‌=‌ 0.276). The results of regression analysis showed that the model of predicting academic procrastination based on selfefficacy is significant (P‌=‌0.035). Academic procrastination based on emotional intelligence was not significant (P‌=‌0.474).Conclusion: The results of this study show that academic procrastination is less among students with higher selfefficacy and emotional intelligence.