تاثیر تجویز خوراکی سیلیمارین بر التیام زخم تمام ضخامت معده در رت

زمینه و هدف: جراحی گاستروتومی می تواند با بروز عوارض جدی پس از عمل همراه باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تجویز خوراکی سیلیمارین بر ویژگی های هیستوپاتولوژی و بیومکانیکی دیواره معده در پی جراحی گاستروتومی تجربی در رت انجام شد.روش بررسی: برش تمام ضخامت دیواره معده و متعاقباً بخیه آن در 36 سر رت نر ویستار انجام شد. برای گروه شاهد منفی، روزانه یک بار 2 میلی لیتر نرمال سالین به صورت خوراکی (به مدت پنج روز) تجویز گردید. برای گروه شاهد مثبت نیز اومپرازول (3.6 میلی گرم بر کیلوگرم) و برای گروه درمان سیلیمارین (50 میلی گرم بر کیلوگرم) به همان شیوه تجویز شد. در روز ششم، آسان کشی و نمونه برداری صورت گرفت. بررسی آماری داده ها با استفاده از روش آنووای یک طرفه و kruskal-wallis انجام شد.یافته ها: یافته های هیستوپاتولوژیکی نشان دادند که افزایش معناداری از نظر بلوغ فیبروبلاست ها، تجمع و آرایش رشته های کلاژن، میزان رگ زایی و تشکیل لایه اپیتلیال در گروه درمان با سیلیمارین نسبت به دو گروه دیگر وجود دارد. بر مبنای نتایج، نفوذ سلول های التهابی به طور معناداری در گروه های درمان شده با اومپرازول و سیلیمارین در مقایسه با گروه شاهد منفی کمتر بود. حداکثر نیرو، نیروی تسلیم، نیرو، تنش و جذب انرژی در گروه درمان با سیلیمارین در مقایسه با سایر گروه ها بیشتر بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان دادند که تجویز خوراکی سیلیمارین منجر به بهبود شاخص های التیام زخم و پارامترهای بیومکانیکی آن در مدل تجربی زخم تمام ضخامت معده رت گردید. براساس نتایج می توان مصرف سیلیمارین در پی جراحی گاستروتومی را توصیه نمود.

Effect of Oral Administration of Silymarin on Healing Fullthickness Gastric Wound in Rats

Background and Objectives: Gastrotomy can be accompanied by serious postoperative complications. In this regard, the present study aimed to evaluate the effects of oral administration of silymarin on the histopathological and biomechanical characteristics of the gastric wall after experimental gastrotomy in rats. Methods: Fullthickness incision on the gastric wall and then suturing were conducted on 36 male Wistar rats. In the negative control group, 2 ml of normal saline was orally administered once a day (for 5 days). Moreover, omeprazole (3.6 mg/kg) and silymarin (50 mg/kg) in the positive control and treatment groups were administered in a similar manner, respectively. Euthanasia and sampling were performed on the 6th day. The data were analyzed using oneway analysis of variance and Kruskal-Wallis test. Results: Histopathological findings demonstrated a significant increase in the maturation of fibroblasts, deposition and arrangement of collagen, angiogenesis, and formation of epithelial layer in the silymarin treatment group, compared to the two control groups. According to the results, the infiltration of inflammatory cells significantly reduced in the omeprazole and silymarin treatment groups in comparison to that reported for the negative control group. The levels of maximum strength, yield strength, stress, and energy absorption were higher in the silymarintreated group, compared to those reported for other groups. Conclusion: The obtained results of the present study showed that the oral administration of silymarin improved the tissue indicators of wound healing and its biomechanical features in the experimental model of the fullthickness gastric wound in rats. Based on the results, it is recommended to administer silymarin following gastrotomy.