تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط، بر سطوح سرمی آنزیم‌های کبدی و شاخص مقاومت به انسولین زنان مبتلا به دیابت نوع 2

زمینه و هدف: دیابت نوع 2، از شایع ترین انواع دیابت و آسیب کبدی، یکی از مهم ترین عوارض آن است. در پژوهش حاضر تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر غلظت پلاسمایی آنزیم های کبدی آلانین آمینو ترانسفراز(alt) ، آسپارتات آمینو ترانسفراز(ast) و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بررسی گردید.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 18 زن داوطلب مبتلا به دیابت نوع 2 (سن 55-45 سال)، به طور هدفمند براساس شاخص توده بدنی، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (9 نفر با سن 1.7±52.9 سال و شاخص توده بدنی 3.2±29 کیلوگرم برمترمربع) و کنترل (9 نفر با سن 2.6±53.1 سال و شاخص توده بدنی 3.7±30 کیلوگرم برمترمربع) تقسیم شدند. گروه تجربی، به مدت 8 هفته (سه جلسه 60-40 دقیقه ای در هفته)، در تمرینات استقامتی با شدت75-60% حداکثر ضربان قلب شرکت کردند. ویژگی های آنتروپومتریکی، آنزیم های کبدی و مقاومت به انسولین، به صورت ناشتا (48 ساعت پیش و پس از آزمون) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و وابسته در سطح معنی داری، p<0/05 تحلیل شدند.یافته ها: در این مطالعه، 8 هفته تمرین استقامتی، تاثیر معنی داری بر تغییرات غلظت پلاسمایی آنزیم های ast، alt و بهبود مقاومت به انسولین نداشت. همچنین، تفاوت بین گروهی معنی داری مشاهده نشد (p>0/05).نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، 8 هفته تمرین استقامتی با شدت 75-60% ضربان قلب بیشینه، تاثیری بر مقادیر آنزیم های کبدی و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به دیابت نوع 2 ندارد. بنابراین، با توجه به روند کاهشی آنزیم های کبدی، افزایش طول دوره تمرین می تواند به بهبود نتایج کمک کند.