اثر ویتامین ث بر بقای زیستی و پتانسیل تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی استخراج‌شده از ژله وارتون بندناف انسان

زمینه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمی استخراج شده از ژله وارتون بندناف انسان، یکی از منابع ارزشمند برای سلول درمانی و مهندسی بافت است و برای این اهداف لازم است در محیط کشت تکثیر شوند. محیط کشت، استرس اکسیداتیو را به سلول ها تحمیل می کند. ویتامین ث یک آنتی اکسیدان قوی است. هدف این مطالعه بررسی اثر ویتامین ث روی تکثیر و تمایز این سلول ها بود.روش بررسی: بعد از جداسازی و کشت سلول ها از ژله وارتون بندناف، سلول های پاساژ سوم کشت سلولی، تحت تیمار با غلظت های مختلف ویتامین ث در پنج گروه شامل: 1 فاقد ویتامین ث؛ 2 محیط غنی شده با 5 میکرومول ویتامین ث؛ 3 محیط غنی شده با 50 میکرومول ویتامین ث ؛ 4 محیط غنی شده با 250 و محیط غنی شده با 500 میکرومول ویتامین ث قرار گرفتند. طول مدت تیمار 9 روز بود. بقای زیستی سلول ها با استفاده از آزمون mtt و پتانسیل تمایز آن ها با کمک محیط القاگر تمایزی استئوژنیک، آدیپوژنیک و رنگ آمیزی هیستوشیمیایی بررسی شد. یافته ها: در این مطالعه، ویتامین ث با غلظت 250 میکرومول، بقای سلولی را افزایش داد؛ درحالی که سایر غلظت ها آن را کاهش داد (p≤0/05). همچنین غلظت 50 میکرومول، تمایز استئوژنیک را بهبود بخشید؛ درحالی که در رابطه با تمایز آدیپوژنیک با غلظت 50 میکرومول فقط توانست پراکندگی قطرات چربی را یکنواخت کند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد ویتامین ث با غلظت مناسب می تواند بقای سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون را افزایش دهد و به صورت وابسته به دوز روی تمایز استئوژنیک و آدیپوژنیک آنها اثر بگذارد.