اثر مکمل‌گیری منیزیم بر شاخص‌های الکترومیوگرافی خستگی عضلانی در پی یک وهله فعالیت بدنی شدید بی‌هوازی

زمینه و هدف: منیزیم، کوفاکتوری با بیش از 300 آنزیم است که در تولید انرژی و سیستم عصبی تاثیرگذار می باشد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مصرف منیزیم بر شاخص های الکترومیوگرافی خستگی عضلانی در پی فعالیت بدنی شدید بی هوازی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 16 دانشجوی فعال مرد به صورت داوطلبانه شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. محل قرارگیری الکترود های الکترومیوگرافی برای عضلات، براساس دستورالعمل seniam مشخص گردید. آزمون روی دوچرخه ارگومتر (لوده ساخت هلند) انجام شد و همزمان با آن، فعالیت عضلات پای راست به وسیله دستگاه emg ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون تی زوجی و تی مستقل تحلیل شدند. سطح معنی داری، 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: مصرف مکمل منیزیم موجب کاهش درون گروهی rms عضلات پهن داخلی، پهن خارجی، عضله دوقلو داخلی (به ترتیب 0.001=p، 0.05=p، 0.001=p) شد، اما مقادیر بین گروهی تفاوت معنی داری نداشت. همچنین mpf پهن داخلی، پهن خارجی و عضله دوقلو درپی مصرف مکمل (به ترتیب 0.001=p، 0.05=p، 0.05=p) و نیز در مقایسه بین گروه ها تنها در عضله پهن خارجی گروه مکمل، افزایش (0.026=p) نشان داد. نتیجه گیری: براساس یافته های مطالعه حاضر، مصرف مکمل منیزیم سولفات، عملکرد افراد سالم فعال را در یک دوره کوتاه فعالیت های شدید همچون آزمون وینگیت بهبود می بخشد.