تاثیر مداخله اجتماع‌محور بر سطح فعالیت بدنی زنان در یک منطقه حاشیه‌نشین شهر قم

زمینه و هدف: کم تحرکی به عنوان یکی از چهار علل عمده مرگ در سراسر جهان شناخته شده است. مطالعات مختلف نشان داده اند میزان فعالیت بدنی در زنان، به ویژه در مناطق حاشیه نشین، بالاتر از حد میانگین است و مداخلات اجتماع محور می تواند منجر به بهبود این وضعیت شود. این مطالعه با هدف طراحی، اجرا و ارزشیابی یک مداخله اجتماع محور برای افزایش فعالیت بدنی زنان بزرگسال در یک منطقه حاشیه نشین شهر قم صورت گرفت.روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی در بین زنان بزرگسال در دو محله حاشیه نشین شهر قم انجام شد. نمونه ها به روش نمونه گیری خوشه ای به تعداد 297 نفر انتخاب شدند. فعالیت بدنی زنان در قالب برنامه ارتقای سلامت اجتماع محور با استفاده از چارچوب اجتماعی اکولوژیک سنجیده شد.یافته ها: در این مطالعه، بیش از 50% زنان دارای فعالیت بدنی ناکافی بودند. براساس آزمون تی مستقل، بین اختلاف نمره میانگین فعالیت بدنی کل در دو گروه قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنی داری وجود داشت؛ به طوری که میانگین این اختلاف در گروه مداخله، week/min.met 757.82&±214.18 و در گروه کنترل، week/min.met 279.17&±36.85 به دست آمد. این اختلاف برای میانگین نمره فعالیت بدنی شدید، فاقد ارتباط معنی دار و برای میانگین فعالیت بدنی متوسط و پیاده روی، معنی دار بود.نتیجه گیری: با توجه به اینکه در این مطالعه، مداخله به صورت اجتماع محور و چندسطحی صورت گرفت؛ لذا به نظر می رسد تاثیر مجموعه عوامل مورد مداخله توانسته منجر به افزایش سطح فعالیت بدنی متوسط در زنان مورد مداخله شود.

Effect of CommunityBased Intervention on the Level of Physical Activity among Women in a Suburban Region in Qom City, (Iran)

Background and Objectives: Physical inactivity is one of the four major causes of death worldwide. Various studies have shown that physical activity in women, especially in suburban areas, is more than average, and communitybased interventions can improve this situation. The objective of this study was to design, implement, and evaluate a communitybased intervention to increase physical activity in adult women in a suburban area Qom city. Methods: A quasiexperimental study was conducted on adult women in two suburban areas Qom city. Sampling was performed using cluster sampling and 297 subjects were selected. The physical activity of women was assessed by the communitybased health promotion program using an ecological framework. Results: In this study, more than 50% of women had insufficient physical activity. Based on independent ttest results, there was a significant difference between the mean score of total physical activity between the two groups before and after the intervention; so that the mean of this difference in the intervention group was obtained 214.18&±757.82 METminutes/week and in the control group 36.85&±279.17 METminutes/week. This difference was significant for moderate physical activity and walking and was not significant for severe physical activity. Conclusion: Considering that in this study, communitybased and multilevel intervention was performed, thus, it seems that the effect of a set of interventional factors, has been able to increase the level of physical activity in the intervention women.