ارتباط شاخص گلایسمیک و بار گلایسمیک رژیم غذایی با سندرم روده تحریک‌پذیر

زمینه و هدف: سندرم روده تحریک پذیر (ibs)، یک اختلال مزمن گوارشی است که با درد تحریک کننده در هنگام دفع یا تغییر عادت های روده مشخص می شود. در مطالعه حاضر ارتباط شاخص گلایسمیک و بار گلایسمیک رژیم غذایی با این سندرم در جمعیت وسیعی از بزرگسالان ایرانی بررسی گردید.روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی بر روی 3363 فرد بزرگسال در اصفهان انجام شد. برای بررسی gi و gl، از رژیم غذایی استفاده گردید. وجود ibs به کمک پرسشنامه rome iii ارزیابی شد. خصوصیات عمومی و دریافت های غذایی شرکت کنندگان در مورد پنجک های gi و gl رژیم غذایی با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه، آزمون مجذور خطی کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک در مدل های مختلف بررسی شد.یافته ها: درمجموع، 748 نفر (22.2%)، دارای ibs بودند. شرکت کنندگان در بالاترین دسته شاخص گلایسمیک رژیم غذایی، از شانس بیشتری برای ibs نسبت به کسانی که در کمترین دسته قرار داشتند، برخوردار بودند (1.70 1.03 :ci 95% ،1.34: or)، ولی این ارتباط پس از تعدیل برای مخدوشگرهای بالقوه (1.61 0.81 :ci 95% ،1.14: or) معنی دار نبود. ارتباط معنی داری بین gi رژیم غذایی و شانس ibs یبوست غالب (ibs-c) (309.52/1 :ci 95% ،1.96 :or) یافت شد، اما در مورد در مورد ibs اسهال غالب (ibs-d) مشاهده نگردید (143.40/0 :ci 95% ،0.78:or). بین gl رژیم غذایی، خطر ابتلا به ibs و یا دسته های آن، ارتباط معنی داری وجود نداشت. هیچ ارتباط معنی داری بین gi و gl رژیم غذایی و شدت ibs مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد ارتباط قابل توجهی بین gi رژیم غذایی، خطر ibs و ibs-d، همچنین شدت علائم ibs وجود ندارد. بااین حال، ارتباط معنی دار مثبتی بین gi رژیم غذایی و ibsc دیده شد و بین gl رژیم غذایی، خطر ابتلا به ibs یا دسته های آن و شدت علائم ibs ارتباطی وجود نداشت.

The Relationship of Dietary Glycemic Index and Glycemic Load with Irritable Bowel Syndrome

Background and Objectives: Irritable bowel syndrome (IBS) is a chronic intestinal disorder, which is characterized by irritating pain during defecation or alteration of the bowel habits. In the curent study, the association of dietary glycemic index (GI) and glycemic load (GL) with the risk of this syndrome, was investigated in a large population of Iranian adults. Methods: This crosssectional study was performed on 3363 adults in Isfahan. To assess GI and GL, a diet was used. The presence of IBS was evaluated using a modified Persian version of the ROME III questionnaire. General characteristics and dietary intakes of the participants across quintiles of dietary GI and GL, were investigated using oneway ANOVA, Chi square, and logistic regression in different models. Results: In total, 748 subjects (22.2%) had IBS. The participants with the highest dietary GI had higher risk for IBS compared to those in the lowest category (OR: 1.34; 95% CI: 1.031.75). However, this association was not significant after adjusting for potential confounders (OR: 1.14; 95% CI: 0.811.61). A positive significant relationship was found between dietary GI and odds of IBSconstipation predominant (IBSC) (OR: 1.96; 95% CI: 1.093.52), but was not observed for IBSdiarrhea predominant (IBSD) (OR: 0.78; 95% CI: 0.431.40). There was no significant association between dietary GL and risk of total IBS or its subtypes. No significant association was found between dietary GI and GL and severity of IBS. Conclusion: The results of this study showed a significant association between dietary GI and risk of IBS and IBSD as well as severity of IBS. However, a significant positive association was found between dietary GI and IBSC, and no significant association was found between dietary GL and risk of total IBS or its subtypes as well as IBS severity.