اثر مورفین بر رشد و تکامل معده جنین موش نژاد balb/c

زمینه و هدف: وجود افراد معتاد در جامعه نه تنها باعث ایجاد مسائل و مشکلات زیادی می شود؛ بلکه می تواند نسل بعدی را نیز دچار مشکل کند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات مورفین بر تغییرات ظاهری و هیستومورفولوژیکی بافت معده جنین موش نژاد balb/c انجام شد.روش بررسی: تعداد 30 سر موش ماده نژاد balb/c بالغ به طور تصادفی به پنج گروه شامل: گروه کنترل (حلال مورفین)، تجربی 1 و 2 (دریافت کننده مورفین به ترتیب با دوز 0.01 و 0.1 میلی گرم برمیلی لیتر طی بارداری) و تجربی 3 و 4 (دریافت کننده مورفین به ترتیب با دوز 0.01 و 0.1 میلی گرم برمیلی لیتر قبل و طی بارداری) تقسیم شدند. موش های باردار در روز 20 بارداری، کشته و جنین ها خارج شدند. وزن و طول سری دمی جنین ها ثبت و مقاطع ساجیتال 5 میکرونی تهیه شده، پس از پردازش بافتی و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین ائوزین، به وسیله میکروسکوپ نوری و نرم افزار موتیک بافت معده بررسی شد. یافته ها: وزن جنین در گروه تجربی 2 نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی داری داشت. میانگین طول سری دمی جنین در گروه های تجربی 2 و 4 نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی داری نشان داد. ضخامت لایه زیرمخاطی در هر دو اپی تلیوم مطبق سنگفرشی شاخی و منشوری ساده معده در گروه های تجربی 3 و 4، افزایش معنی داری با گروه کنترل داشت. همچنین میانگین تعداد سلول ها در اپی تلیوم منشوری ساده در گروه تجربی 4، افزایش معنی داری با گروه کنترل نشان داد.نتیجه گیری: مصرف مورفین با دوز پایین در دوران بارداری می تواند منجر به افزایش وزن جنین و جفت شود و در بروز ناهنجاری ظاهری و آسیب جدی به جنین ها نقشی ندارد، ولی دوزهای بالای این دارو باعث تغییرات هیستومورفولوژیک ضخامت لایه زیرمخاط در هر دو بخش اپی تلیوم مطبق سنگفرشی شاخی و منشوری ساده معده می شود.