تاثیر مدل مراقبت مشارکتی بر خستگی بیماران تحت همودیالیز نگهدارنده: کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده

زمینه و هدف: بیماران تحت همودیالیز به علت مشکلات متعدد از خستگی زیادی رنج می برند که این امر تاثیرات منفی قابل توجهی بر کیفیت زندگی و وضعیت بهداشت فرد می گذارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مدل مراقبت مشارکتی بر خستگی بیماران تحت همودیالیز انجام شد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی شاهد دار، 52 بیمار تحت همودیالیز به روش مبتنی بر هدف، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. پرسشنامه های دموگرافیک و مقیاس شدت خستگی (fss) قبل از مداخله در هر دو گروه، تکمیل و مدل مراقبت مشارکتی براساس مراحل انگیزش، آماده سازی، درگیرسازی و ارزشیابی، در گروه آزمون به مدت 3 ماه اجرا شد. فراوانی و میانگین شدت خستگی یک ماه بعد از مداخله، با اطلاعات قبل از مداخله به کمک آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و مقادیر تکراری مقایسه گردید.یافته ها: بعد از مداخله میزان خستگی در سطح خفیف افزایش یافت و میزان خستگی در سطح شدید به شکل قابل توجهی کاهش پیدا کرد (0/02=p). همچنین نتایج نشان داد بعد از مداخله، میانگین نمره کل شدت خستگی در گروه مداخله کاهش یافته است (0/036=p).نتیجه گیری: اجرای مدل مراقبت مشارکتی بر شدت خستگی بیماران تحت همودیالیز اثر مثبت دارد. لذا می توان با به کارگیری این مدل توسط پرستاران خستگی بیماران را بهبود بخشید.کلید واژه ها: مراقبت مشارکتی؛ بیماران تحت همودیالیز؛ خستگی؛ کارآزمایی بالینی تصادفی شده.