تاثیر عصاره هیدروالکلی گل بومادران بر لقاح داخل آزمایشگاهی و روند رشد جنین‌ها در موش سفید کوچک آزمایشگاهی

زمینه و هدف: گیاه بومادران یکی از قدیمی ترین و شناخته شده ترین گیاهان دارویی با خواص آنتی اکسیدانتی بالقوه است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات عصاره هیدروالکلی گل بومادران در سه دوز مختلف بر توان باروری آزمایشگاهی و روند رشد رویانی در موش های سفید کوچک آزمایشگاهی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 24 موش سفید کوچک آزمایشگاهی نر (نژاد nmri)، به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: گروه اول سرم فیزیولوژی را با دوز 1/ 0میلی لیتر برکیلوگرم دریافت کردند، و به گروه دوم، سوم و چهارم عصاره بومادران به ترتیب با دوز 75 ، 150 و 300 میلی گرم برکیلوگرم داده شد. تیمار به مدت 35 روز ادامه داشت. در پایان، موش ها از طریق جابه جایی مهره گردنی آسان کشی شدند، و از دُم اپیدیدیم برای جمع آوری اسپرم ها استفاده شد. میزان باروری داخل آزمایشگاهی و روند رشد جنینی در تمامی گروه ها بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 0/05>p در نظر گرفته شد.یافته ها: در گروه های دریافت کننده دوز کم و متوسط عصاره بومادران، میزان لقاح و تعداد بلاستوسیست ها، افزایش و تعداد جنین های متوقف شده، کاهش نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، معنی دار نبود، اما در گروه دریافت کننده دوز زیاد عصاره، میزان لقاح و تعداد بلاستوسیست ها، کاهش (0/05>p) و تعداد جنین های متوقف شده، افزایش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/01>p).نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، عصاره هیدروالکلی بومادران، رفتار وابسته به دوز داشت؛ به نحوی که در دوز کم و متوسط، تاثیر معنی داری نداشت، اما در دوز زیاد سبب کاهش توان باروری آزمایشگاهی و روند رشد جنینی گردید.