نقش حرکت درمانی در بازتوانی بیماران مبتلا به استنوکندروز بخش کمری ستون فقرات

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر حرکت درمانی به روش کمپلکس در بازتوانی بیماران مبلتا به کمر درد( با تشخیص استنوکندروز بخش کمری ستون فقرات) است. بدین منظور 30 نفر(18 زن و 12 مرد) با میانگین سنی 60-23 سال از بیماران مبتلا به کمردرد در این تحقیق شرکت داشتند و به روش تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. داده ها در سح 95/0p<= و با استفاده ازنرم افزار آماری spss مورد آزمون قرار گرفت. ابتدا از آزمون t همبسته، برای مقایسه نتایج حاصل از پیش و پس آزمون در هر گروه استفاده شد. سپس برای مقایسه دو گروه کنترل و تجربی از روش t غیر همبسته( استودنت) در سطح 95/0p<= استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بیماران گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل از بهبودی بیشتری نسبت به احساس درد، دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی و ستون فقرات، میزان افسردگی، میزان اعتماد به نفس و نیز تست عضلانی برخوردار شدند. بنابراین می توان توصیه کرد که استفاده از روش کمپلکس با تاکید بر تمرین درمانی، ماساژ و آب درمانی موجب افزایش عوامل مذکور می شود.