تجزیه و تحلیل نوع و میزان فعالیت های بدنی دفاع ها و هافبک های لیک برتر فوتبال ایران

در تحقیقات نشان داده شده است که نیمرخ فیزیولوژی بازیکنان در پست های مختلف بازی متفاوت است. این مطالعه با هدف کسب آگاهی از میزان تطابق ویژگی های فیزیولوژیکی دفاع ها وهافبک ها در تیم های باشگاهی لیگ برتر ایران با نیازهای فیزیولوژیکی مربوط به پست بازی آنان انجام شد. به همین منظور، 56 نفر از بازیکنان لیگ برتر کشور به چهار پست دفاع وسط، دفاع کنار، هافبک وسط و هافبک کنار (7 نفر درهر پست) تفکیک شده و فعالیت های بدنی آنان (ایستادن، راه رفتن، جاگینگ (راه رفتن سریع)، دویدن، و دویدن نزدیک به بیشینه) در زمان های صرف شده، اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد میانگین زمان راه رفتن دفاع های کنار و وسط به طور معنی داری بیشتر از زمان راه رفتن هافبک های وسط و کنار است. میانگین زمان دویدن با سرعت کم دفاع وسط است. میانگین زمان دویدن نزدیک به بیشینه با بیشترین سرعت در هافبک های کنار به طور معنی داری بیشتر از زمان دفاع های وسط و هافبک های وسط است. با توجه به یافته های تحقیق حاضر، چنین نتیجه گیری می شود که بازکنان کناری (دفاع های کنار و هافبک های کنار) دارای توان هوازی و بی هوازی زیاد، هافبک های وسط دارای زمان فعالیت جاگینگ زیاد، و دفاع های وسط دارای توان بی هوازی و تجربه زیادی هستند. پیشنهاد می شود که مربیان ضمن در نظر گرفتن برنامه های تمرینی لازم برای افزایش توان هوازی کلیه بازیکنان بخشی از برنامه های تمرینی خود را با توجه به نیازهای ویژه پست بازیکن طراحی و اجرا کنند.