تاثیر سه دوره بازیافت (تناوب استراحتی) گوناگون بر اجرای پرس سینه دانشجویان ورزیده

هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر سه دوره بازیافت‌( تناوب استراحتی) گوناگون بر اجرای پرس سینه دانشجویان ورزیده دانشگاه تهران بوده است. بدین منظور، 15 نفر از دانشجویان ورزیده دانشگاه تهران، به ترتیب با میانگین سن، قد و وزن 01/2+-28/25 سال، 30/6+-33/176 سانتی متر، و 3/8+-068/73 کیلوگرم که داوطلب شرکت در پژوهش بودند، به سالن وزنه کی دانشگاه تهران دعوت شدند و )، چهار جلسه اجرای پرس سینه را به فاصله 48 ساعت اجرا کردند. آزمون های آماری t زوجی، تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی lsd ( کمترین تفاوت معنی داری)، نشان داد. تناوب های استراحتی با نسبت کار به استراحت 1 به 3، 60 درصد ضربان قلب بیشینه و سه دقیقه استراحت بر اجرای پرس سینه تاثیر منفی دارد(00/0=p). هم چنین، بین اجرای پرس سینه با سه تناوب استراحتی نسبت کار به استراحت 1 به 3، 60 درصد ضربان قلب بیشینه و سه دقیقه ، تفاوت معنی داری به لحاظ کاهش تعداد تکرار وجود دارد(00/0(p=. تناوب استراحتی سه دقیقه ای در مقایسه با تناوب های استراحتی نسبت کار به استراحت 1 به 3 و 60 درصد ضربان قلب بیشینه تاثیر مطلوب تری بر اجرای پرس سینه دارد (00/0(p= بر اساس نتایج بدست آمده، می توان گفت در گروه های ویژه ای از عضله ها، دوره بازیافت و زمان مورد نیاز استراحت بین دوره ها اثر چشمگیری بر اعمال نیرو و قدرت همان گروه عضله ها دارد، حال آنکه در سایر گروه های عضلانی، مدت زمان بازیافت اثری بر قدرت عضلانی ندارد. بنابراین، بهینه سازی و تعیین زمان بازیافت به منظور بهبود عملکرد عضلانی در دوره های تمرین باید با احتیاط صورت گیرد.